sport

Zoitsj: de mascotte voor de Winterspelen van 2014 in Sotsji

in ,

(Eerste publicatie: 14-11-2010)

De Winterspelen van 2014 gaan plaatsgrijpen in Sotsji. Voor dat feest moet nog een mascotte ontworpen worden en het leek de organisatie een prima idee om daar de hulp van het publiek bij in te roepen. De mascotte moet de opvolger worden van Misja, het beertje van de Olympische Spelen van 1980 in Moskou.

Er kwam een wedstrijd. Iedereen mag een ontwerp insturen. De richtlijnen zijn wat vaag. De mascotte moet “een weerspiegeling zijn van de tijdgeest en de verpersoonlijking van heldere menselijke emoties”. En ook: “We hebben een bijzondere held nodig Zo eentje die voor de wereld het karakter van de Russische ziel blootlegt, die het moderne Rusland voorstelt en het symbool wordt van onze gastvrijheid en hartelijkheid”.

Het leverde een hoop goedbedoelde rotzooi op, maar ook werk van echte ontwerpers. Zo kwam Jegor Zjgoen op de proppen met een blauwe kikker genaamd Zoitsj:

Zoitsj? Zoitsj ja, dat staat op het logo van de Winterspelen. Lees 2014 niet als een getal, maar als een woord, waarbij de 4 de russische Ч (Tsj) wordt, en je krijgt Zoitsj:

f Zoitsj het karakter van de Russische ziel blootlegt, weet ik niet, maar sportief is de blauwe kikker in elk geval wel. Hij doet aan meerdere sporten:

En ontwerper Zjgoen heeft ook een filmpje over hem gemaakt:

Hier kunt u alle ontwerpen bekijken. Als u zich even registreert, kunt u (ook vanuit Nederland) stemmen. En hier kunt u de tussenstand zien. Op het moment van schrijven zijn er 11.833 inzendingen en onze blauwe kikker Zoitsj staat bovenaan. Helaas heeft het publiek het niet alleen voor het zeggen. Een jury maakt een selectie, waarna iedereen echt mag gaan stemmen. Ik denk dat Zoitsj niet door de selectie komt.

Even is het clublied van Zenit belangrijker dan het Russische volkslied

in , ,

(Eerste publicatie: 12-9-2010)

Het was weer een dampende voetbalmiddag in stadion Petrovski, de thuishaven van ons geliefde FC Zenit. We speelden tegen Tom Tomsk. Die waren helemaal uit Siberië gekomen. Ze deden erg hun best, maar waren natuurlijk kansloos. Wij wonnen met 2-0.

Ze spelen hier tegenwoordig eerst het volkslied. Dat is een beetje raar en de toeschouwers weten er ook niet goed raad mee. Echt enthousiast zingen ze niet mee.

Vergelijk dat eens met de manier waarop het clublied van Zenit wordt meegezongen! Dat gebeurde vroeger vóór de wedstrijd, met muziek. Nu meteen na de aftrap, zonder muziek, maar met de tekst die meeloopt op het scorebord. Je ziet ook mensen naar die tekst kijken en niet naar het veld.

Onze zanginspanningen werden meteen beloond. Precies op de laatste noot van het clublied (op 1.54) schiet een van die gasten van Tomsk de bal in eigen doel. Dan zeggen wij: dat dwing je af.

De dame naast me zwaaide dolblij naar al haar jongens op het veld (2.20). Ze zou ze het liefst adopteren, maar dat mag niet van de UEFA.

Nog een beetje clubfolklore op 1.06: in het clublied wordt dan even Spartak genoemd, onze grootste rivaal. Dan moet je fluiten en/of boeeee roepen.

Henk van Stee bouwt met een 'Hollandse' jeugdopleiding aan de toekomst van FC Zenit

in , , ,

(Eerste publicatie: 11-9-10)

“Wij doen hier in Sint-Petersburg eigenlijk wat de Russische voetbalbond in heel het land zou moeten doen We geven de voetbalcultuur een impuls en proberen de jeugd te pakken”. Henk van Stee is Hoofd jeugdopleiding van FC Zenit. Ik ontmoet hem tijdens een wedstrijd van een van de jeugdelftallen naast het Petrovski stadion in het centrum van de stad en een paar dagen later in een verre buitenwijk op de voetbalschool zelf.

Zijn kantoor kijkt uit op wat een hopeloze bouwput lijkt in een moeras, maar Van Stee kan zijn enthousiasme nauwelijks onderdrukken: “Let maar op, volgend jaar speelt het tweede elftal hier zijn wedstrijden!”

FC Zenit, koploper in Rusland, heeft torenhoge ambities. De recente successen (titel en UEFA Cup onder de Dick Advocaat, de huidige bondscoach van Rusland) worden door sponsor Gazprom gezien als tussenstation. Zenit moet een stabiele Europese topclub worden. Een gedegen jeugdopleiding is dan een must. Van Stee, die vergelijkbaar werk deed bij het Oekraïense Sjachtar Donetsk, werd een jaar geleden aangetrokken om die opleiding gestalte te geven.

“Er was totaal geen aandacht voor kinderen onder dertien jaar. Dat was één van de grootste problemen. We hebben verspreid over de stad twintig satellietclubjes opgezet. Dat zijn geen verenigingen zoals in Nederland, maar er ligt kunstgras en alle kinderen uit de buurt kunnen er komen trainen. En twee keer per jaar hebben we hier op de Academy selectiedagen, daar is ook iedereen welkom.” Vandaag is er zelfs een jochie gekomen uit Petrozavodsk, 450 km verderop.

De selectiedagen vinden plaats in een enorme ‘opblaashal’. “Dat was zo’n beetje het enige wat er een jaar geleden was”, vertelt Van Stee buiten, als we naar de versgelegde kunstgrasvelden lopen. Een lang en hoog plankier behoedt je hier in voor- en najaar voor een moddertocht. Voor ons uit loopt een team in donkerblauwe trainingsjacks met Gazprom op de rug. “Kijk, die hebben nu allemaal dezelfde outfit, dat was vorig jaar heel anders”.

“Ik voel me hier als een vis in het water. Ik hou me met van alles bezig. De trainersstaf, de structuur van de opleiding, de aanleg van het complex. Hier moet een internaat komen”, wijst Van Stee op een paar plassen. “De tekeningen zijn al klaar”.

Op een van de velden speelt een jeugdteam van de Academy tegen een elftal met jongens die allemaal een jaar ouder en een kop groter zijn. Het mag niet té makkelijk gaan. Toch wordt de tegenstander simpel vastgezet op eigen helft en loopt Zenit uit naar een ruime voorsprong. De trainer tiert er af en toe flink op los, maar gevloekt wordt er niet, wat langs een Russisch voetbalveld zeer opmerkelijk is. “Dat heb ik meteen uitgebannen”, zegt Van Stee. Er hangt een bordje bij het veld dat ook de ouders tot kalmte maant.

Van Stee moet zichzelf ook af en toe inhouden: “Het gaat me soms te langzaam. Dat internaat, daar hadden ze allang mee kunnen beginnen. Dan moet ik uitkijken dat ik niet met m’n vuist op tafel sla. Je moet niet meteen teveel willen. Dan krijg je lastige vragen: waarom het allemaal zoveel moet kosten.”

Ik voeg een voetnoot toe aan de Russische filmgeschiedenis. Dankzij Portugal - Brazilië op het WK

in , , ,

(Eerste publicatie: 1-7-2010)

Dit wordt een pedant en betweterig stukje.

Gebiologeerd heb ik zitten kijken naar onderstaande beelden. Het zijn fragmenten uit de film Joelski Dozjd (Juliregen). Vanaf de eerste seconde vroeg ik me af: welk jaar is dit? Met een westerse blik schat je eerst: jaren vijftig. Uit ervaring weet ik dat je daar dan zo’n tien jaar bij moet optellen. En de jeugd aan het eind: het is duidelijk dat de Beatles ook in Moskou hun verderfelijke invloed hebben doen gelden.

 

Ook de stijl van de film (naar Sovjet-maatstaven behoorlijk experimenteel) duidt op de jaren zestig. Maar dan niet eind jaren zestig, want toen was de dooi voorbij en was er voor zulke ‘zweverige’ film nauwelijks nog plaats.

Het jaartal bleek uiteindelijk simpel te bepalen. In een van de radiofragmentjes die onder de beelden zijn gezet, wordt live verslag gedaan van de wedstrijd Portugal-Brazilië. Ik dacht meteen: het WK van 1966. Daar speelden beide ploegen, op 19 juli, in de groepsfase tegen elkaar, Portugal won met 3-1. De commentator zegt: het lot van de Brazilianen hangt af van de wedstrijd morgen tussen Hongarije en Bulgarije. En inderdaad, die stonden op 20 juli tegenover elkaar. En ten overvloede: tussen 0.49-1.20 beschrijft de commentator de 3-1 van sterspeler Eusebio (“Voorzet, schot, goal! Het schot van Eusebio heeft doel getroffen!”).

We kijken dus, zo wil regisseur Marlen Choetsijev ons doen geloven, naar het Moskou van 19 juli 1966, terwijl op dat moment op Goodison Park in Liverpool Portugal van Brazilië wint. Maar dat kan helemaal niet, de regisseur maakt een fout. Portugal – Brazilië begon om 19.30 uur BST (British Summer Time). Had Moskou toen ook zomertijd? Dat weet ik niet, maar het tijdsverschil zal minstens twee uur zijn geweest. Eusebio scoorde de 3-1 in de 85ste minuut, oftewel omstreeks 23.10 uur (of zelfs 00.10 uur) in Moskou. De beelden aan het begin van de film zijn van overdag of hooguit van vroeg in de avond…

Wat ik al zei, een pedant, betweterig stukje. Maar ik heb wel gelijk.

Hier een samenvatting van Portugal-Brazilië. Het radiofragment uit de film Joelski Dozjd beschrijft de goal die op 6.07 voorbijkomt:

(Overigens komt in de film een halve tijdsmelding van Radio Majak voorbij, maar die is net niet te verstaan)

Gezellige vip-loges bij FC Zenit - er zijn nog plaatsen beschikbaar.

in , ,

(Eerste publicatie: 8-6-2010)

U moet opschieten, wilt u nog een keertje in een gezellige sky-box van FC Zenit belanden. Voor de tweede helft van het Russische voetbalseizoen zijn nog plaatsen beschikbaar.

Wij zijn eigenlijk niet van de sky-boxen, op de gewone tribune is het veel leuker. Zeker als je bovenmatig geïnteresseerd bent in de meer kleurrijke onderdelen van de Russische taal. Maar deze skyboxen zijn van een kneuterigheid, zo aandoenlijk, dat we bijna zeggen: doet u ons er maar drie. De vip-loges (zo heten ze in het Russisch) passen helemaal bij het gezellige stadion, veilig onder massieve lichtmasten, op een eilandje in de Neva.

Maar een nieuw stadion is in aanbouw, het gaat allemaal weg en het komt nooit meer terug.

Kijk eens wat u kunt verwachten - en ondertussen mag u nog naar voetballen kijken ook!:

Het menu vermeldt onder meer:

Rucola met cherry tomaten en balzamcrème (samenstelling salade wisselt)
Forel en zalm, licht gezout (met saus van de chef)
Vleescompositie (met knoflooksaus)
Dessert (gebak van de patisserie van de Kotsjubej Club *) of fruitsalade)
Warm hoofdgerecht naar keuze (vlees- of visgerecht)
Mineraalwater
Thee, koffie
Alcoholisch presentje naar keuze (50 ml Tsarenwodka of 187 ml tafelwijn).

Inbegrepen (het staat er echt): het gebruik van hoogkwalitatief wegwerpbestek.

Een vip-loge kost voor de tweede helft van het seizoen 150.000 tot 200.000 roebel. Wie drie of meer plaatsen neemt, mag gratis parkeren op het eilandje. Voor meer info en reserveren belt u (812) 244-22-22.

*) Over de Kotsjubej Club: dat zo’n naam voor een eetgelegenheid in het Nederlands wat ongelukkig klinkt, kunnen ze ook niet helpen. Het lijkt me een prima restaurant. Hun site vindt u hier.

Sint-Petersburg, de culturele hoofdstad van Rusland. Hier zingen de voetbalsupporters in het Frans.

in , ,

(Eerste publicatie: 29-4-2010)

In Nederland hebben we Rutger Hauer die altijd Floris blijft, hoeveel Hollywoodrollen hij ook nog zal spelen. In Rusland hebben ze Michail Bojarski. Die blijft altijd D’Artagnan, die hij speelde in de Russische tv-versie van De Drie Musketiers.

Mijn soort acteur is Bojarski niet, maar hij is supporter van FC Zenit, dus geef die man een Oscar. Bij wedstrijden van Zenit komt hij altijd in beeld, met zijn zwarte hoed en Zenit-sjaal. Ook tijdens de UEFA-Cupwedstrijd Zenit-AZ die de NOS een paar jaar terug uitzond. Ik zat thuis te kijken en daar had je Bojarski. Ik riep nog hard naar de tv: Michail Bojarski! Maar dat hoorde commentator Philip Kooke natuurlijk niet en die had geen idee wie die man was, met die hoed en die sjaal.

Hieronder een aardig beeld. Bojarski is meegereisd naar Moskou en trekt zich lekker helemaal niks aan van al die agenten. D'Artagnan is niet bang!

 

Bojarski zingt ook. En dat heeft een leuk stukje voetbal-folklore opgeleverd. Hieronder een vrolijk lied uit De Drie Musketiers. Omdat Bojarski zo met Zenit is vergroeid, hebben de supporters het lied ook op hun repertoire gezet.

 

En hier de supporters van Zenit, uit bij Lokomotiv. Het lied wordt gezongen als de tussenstand of uitslag tot blijdschap leidt. En duidelijk horen we hier voorbijkomen: c’est la vie en merci beaucoup! Want je bent kulturträger of je bent het niet:

Advocaat als bondscoach van Rusland - hoe begroet hij straks Bystrov?

in , , ,

(Eerste publicatie: 16-4-2010)

Dick Advocaat is van zijn voetstuk gevallen. “Een kleine glibberige mens”, schrijft het Belgische Nieuwsblad, en het is moeilijk om daar geen begrip voor te hebben. Wat te denken trouwens van de Russen… Een voetbalbond die aan een trainer trekt die elders een contract heeft en daar goed en wel nog moet beginnen. Schandalig.

Er is één speler van het Russisch elftal die de aanstelling van Advocaat als bondscoach (niets zal hem nu toch nog tegenhouden?) met gemengde gevoelens zal bekijken: Vladimir Bystrov.

Een vervelend ventje, die Bystrov, en dat vindt Advocaat ook. Bystrov groeide op en werd een topper bij FC Zenit. Hij maakte zich in Sint-Petersburg gehaat door over te stappen naar Spartak Moskou. Hij maakte zich nog gehater door uitdagend gedrag tegenover de Zenit-supporters én tegenover Advocaat.

Kijk eens naar onderstaand filmpje, uit de bekerwedstrijd Zenit-Spartak van 2007. Zenit speelt zonder Aleksandr Anjoekov, die door Advocaat buiten de selectie wordt gehouden. Dit tot boosheid van Bystrov. Die speelt inmiddels weliswaar bij Spartak, maar is nog altijd bevriend met zijn oude Zenit-ploegmaat Anjoekov... Bystrov lokt een penalty uit (op 1.13), Spartak scoort. En dan: Bystrov loopt naar de Zenit-bank en toont Advocaat een t-shirt met daarop afgebeeld zijn vriendje en Zenit-speler Aleksandr Anjoekov.


Advocaat verklaarde naderhand: Bystrov komt er bij mij niet meer in! Benieuwd hoe die twee elkaar straks begroeten, mocht ventje Bystrov geselecteerd worden voor de nationale ploeg.

(Bystrov wordt door de harde kern van Zenit standaard uitgescholden voor zwijn. Dat houdt verband met de bijnaam van Spartak: Vlees. Dat verklaart de foto bovenaan, geplukt van een Zenit-supporterssite. In de optiek van de supporters: ventje Bystrov begroet zijn soortgenoten.)

In het filmpje zien we trouwens ook onze Quincy een paar keer voorbijkomen.

We zijn weer begonnen: Zenit pakt drie punten bij Krylja en het dilemma dat Lazovic heet

in , ,

(Eerste publicatie: 14-3-10)

Ik had een beetje medelijden met Krylja Sovetov. Heb je wegens financiële problemen nauwelijks een volwaardige selectie bijeen kunnen schrapen, krijg je op de eerste speeldag onze jongens van FC Zenit op bezoek. Met in de aanval: Bystrov, Kerzjakov en Danny…

Krylja weerde zich dapper in de eigen zandbak en werd daarvoor in de slotminuut door de aanhang beloond met een welgemeend Molodtsy! Molodtsy!  Wat zoveel betekent als: Goed gedaan!  Maar de drie punten waren mooi voor ons, dankzij een mooi doelpunt van Danny, in zijn eerste wedstrijd na tien maanden blessureleed (vanaf 2.00):


Ik zit trouwens met een ernstig dilemma. Vorig jaar kwam die vervelende oud-PSV’er Kezman naar Zenit. Die is alweer weg, maar nu hebben we die andere vervelende oud-PSV’er Danko Lazovic erbij gekregen. Kijk, hier hebt u ‘m:

En wat moet ik nou doen, als die vervelende Danko Lazovic volgende week in blessuretijd de winnende maakt tegen Spartak Moskou? En dan zijn vuige lippen drukt op ons shirtje, op het Zenit-embleem? Ik ben daar nog niet uit.

Leuk dit seizoen is de aanwezigheid in de hoogste afdeling van maar liefst vier clubs uit de Kaukasus. Te weten: Terek Grozny uit Tsjetsjenië, Spartak Naltsjik uit Kabardino-Balkarië, Anzji uit Dagestan en Alanija uit Noord-Ossetië. Misschien leuk als die vier clubs in de lange zomerpauze (vanwege het WK) een eigen toernooitje organiseren. Om de Kaukasische Supercup of zo. Met veel zang en dans in de rust en na afloop. En in aanwezigheid van alle vier de staatshoofden! Zo veel is zeker: er zal dan niet veel plek zijn op de parkeerplaats. Hier arriveert president Kadyrov bij een thuiswedstrijdje van zijn Terek (Aboutaleb en Cohen op het ereterras bij Feyenoord-Ajax.... dat oogt dan toch opeens wat bleekjes):

Russisch fiasco op de Winterspelen van Vancouver - een gezegende ploeg zonder doping?

in

(Eerste publicatie: 28-2-2010)

De Olympische Winterspelen zitten er zo’n beetje op en in Rusland vraagt men zich af wat er fout is gegaan. In Vancouver zou men zich gaan meten met de top van de wereld, zelfs de toptien van de medaillespiegel bleek uiteindelijk niet haalbaar.

Corruptie, vriendjespolitiek, verwende sportlui, de gebruikelijke verklaringen voor het debâcle worden genoemd. Uiteraard komen ook de complottheorieën weer voorbij. Dat kunstschaatster Pljoesjtsjenko van het goud beroofd is, staat wel vast. Die Amerikaan, Lysacek, moest wel winnen, want Canada is gewoon een kolonie van Amerika en dan weet je wel hoe het gaat. Niemand houdt van Rusland, de hele wereld is tegen ons en het is gewoon gemeen.

Ik denk aan een andere verklaring, die ik in de Russische pers nog niet ben tegengekomen. Zoek bij google op: cross country skiing Russian doping. En kijk even hoeveel Russische duursporters de afgelopen anderhalf jaar zijn betrapt. Heeft de Russische sportwereld zich dit keer netjes gedragen en waren de Russische atleten dit keer gewoon clean?

Ik kwam nog een verklaring tegen. De zegening van de Olympische ploeg in Moskou, dáár is het misgegaan:

Blogger Valeri Kitsjin schrijft hierover:

Ik ben ervan overtuigd dat de fiasco’s in Vancouver rechtstreeks verband houden met onder meer de tegennatuurlijke procedure van het zegenen van de sporters in de Christus-Verlosser kerk .

Wanneer mensen die daar niet om hebben gevraagd met z’n allen – niet-gelovigen, orthodoxen, katholieken, protestanten, joden, moslims – naar een bebaarde oom in operakleren moeten gaan luisteren, dan breek je iedereen met die schaamteloosheid. Als alles de wil van god is – wat heeft ieders persoonlijke wil om te winnen er dan nog mee te maken? Wat doet het er dan nog toe of je jezelf almachtig en onoverwinnelijk voelt – dat vuur dat nodig is om te winnen? Slaven overwinnen niet. Zelfs niet als het slaven gods zijn. Zolang er onder hen niet een Spartak opstaat. Niet de voetbalploeg Spartak, maar een opstandeling die geen slaaf wil zijn.

Nog even een taalkundig zijspoortje. Je kan zeggen – zie de foto - dat er een zegen rustte op de Russische ploeg. Je kan ook zeggen – gezien het uiteindelijke resultaat - dat er geen zegen rustte op de Russische ploeg. Beide zinnen – de positieve met de letterlijke betekenis en de tweede, negatieve, met de figuurlijke betekenis – zijn in dit geval juist. Volgens mij komt dat niet vaak voor.

(Een opvallende analyse van de nederlaag van Ploesjtsjenko is te lezen in het Russische sportblad Sport Ekspress [linkje doet het niet meer]. Rustig wordt daar uitgelegd dat de jury volledig gelijk had. Ik weet niet of dat klopt – ik heb geen verstand van kunstrijden – maar de journaliste in kwestie is een hoge uitzondering).