(Eerste publicatie: 29-4-2010)

In Nederland hebben we Rutger Hauer die altijd Floris blijft, hoeveel Hollywoodrollen hij ook nog zal spelen. In Rusland hebben ze Michail Bojarski. Die blijft altijd D’Artagnan, die hij speelde in de Russische tv-versie van De Drie Musketiers.

Mijn soort acteur is Bojarski niet, maar hij is supporter van FC Zenit, dus geef die man een Oscar. Bij wedstrijden van Zenit komt hij altijd in beeld, met zijn zwarte hoed en Zenit-sjaal. Ook tijdens de UEFA-Cupwedstrijd Zenit-AZ die de NOS een paar jaar terug uitzond. Ik zat thuis te kijken en daar had je Bojarski. Ik riep nog hard naar de tv: Michail Bojarski! Maar dat hoorde commentator Philip Kooke natuurlijk niet en die had geen idee wie die man was, met die hoed en die sjaal.

Hieronder een aardig beeld. Bojarski is meegereisd naar Moskou en trekt zich lekker helemaal niks aan van al die agenten. D'Artagnan is niet bang!

Bojarski zingt ook. En dat heeft een leuk stukje voetbal-folklore opgeleverd. Hieronder een vrolijk lied uit De Drie Musketiers. Omdat Bojarski zo met Zenit is vergroeid, hebben de supporters het lied ook op hun repertoire gezet.

En hier de supporters van Zenit, uit bij Lokomotiv. Het lied wordt gezongen als de tussenstand of uitslag tot blijdschap leidt. En duidelijk horen we hier voorbijkomen: c’est la vie en merci beaucoup! Want je bent kulturträger of je bent het niet: