Blogger Zyalt (Ilja Varlamov) wil burgemeester worden van Omsk. "Jongeren moeten niet dromen van Moskou".

(Eerste publicatie: 2-5-2012)

Blogger Zyalt gaat naar Omsk. Hij wil daar in Siberië burgemeester worden. De Moskoviet, fotograaf, architect en een van de populairste bloggers van Rusland, heeft de voorverkiezingen onder de lokale stadsactivisten al gewonnen. Nu moet hij voor 10 mei nog 10.000 lokale handtekeningen verzamelen en dan kan hij meedoen aan de echte verkiezingen.

Zelf was Zyalt (in het dagelijks leven: Ilja Varlamov) niet op het idee gekomen, maar toen hij eenmaal was gevraagd voor de voorverkiezingen, was hij al snel enthousiast. Een politicus is hij niet, hij is vooral begaan met het lot van de Russische steden. “Ik heb de hele wereld rondgereisd en heb gezien hoe steden eruit kunnen zien. Ik heb gezien hoe de mensen daar wonen en ik zie hoe ze hier wonen. Ik heb het over alle steden, ook Moskou.”

Varlamov publiceert als blogger Zyalt regelmatig mooie fotoverslagen van zijn reizen (hij was onder meer in Amersfoort en Utrecht). Wat hij in het buitenland zag inspireerde hem tot een 10-stappenplan, eigenlijk bedoeld voor Moskou, maar volgens hem ook prima toepasbaar op provinciesteden als Omsk (1.1 miljoen inwoners, 2236 km van Moskou). “Ik ben geen politicus, ik ben een maatschappelijk activist. Ik wil steden veranderen. Ik wil dat jongeren er niet van dromen om naar Moskou of Sint-Petersburg te vertrekken. Ik vind het verschrikkelijk dat de mensen in Omsk in een stad moeten leven die niets dan treurigheid en neerslachtigheid oproept.”

Er valt in Omsk inderdaad wel het een en ander te doen.

De tien stappen van Varlamov zijn vrij basaal: een net van sneltrams, fietspaden, plassen en modder weg (“je moet elk jaargetijde een witte broek aan kunnen”), aangenaam straatmeubilair, binnenplaatsen waar je kan spelen.

“Ik wil dat er een roep om veranderingen komt. Dat de mensen niet langer over vieze straten willen lopen en in roestige metalen bakken willen rijden, die ze trams noemen. Het is voor mij erg belangrijk om in de hoofden van de inwoners van Omsk een graantje twijfel te zaaien. Zodat ze op het idee komen dat hun stad een heel andere kan worden. Als er een plas ligt, denken de mensen: het is voorjaar, en niet: de weg is kapot. Die blik op de wereld wil ik dolgraag veranderen. Al maak ik maar een begin. De omgeving waarin wij leven, werkt erg op ons in. Mensen worden onvriendelijk, in zichzelf gekeerd, omdat de steden waarin ze gedwongen zijn te wonen, depressief zijn. Burgers worden passief, ze geloven niet dat veranderingen mogelijk zijn. Ik wil dat moeras heel graag in beweging krijgen.” 

De registratie van kandidaat Varlamov in Omsk

Wordt hopelijk vervolgd.

Update: wordt helaas niet vervolgd. Varlamov heeft zich teruggetrokken, omdat duidelijk is dat hij het noodzakelijke aantal handtekeningen niet gaat halen.

Demonstraties op 24 december. Zo simpel is het: waarom het weldenkende, goed opgeleide deel van de Russische middenklasse het helemaal gehad heeft met Poetin en Medvedev.

(Eerste publicatie: 21-12-2011)

Enkele leden van de Russische culturele elite roepen hun medeburgers op om mee te doen aan de demonstraties van 24 december. Onder hen acteur Igor Kvasja. Ik had al een zwak voor hem, sinds ik hem als tolk meemaakte in de Russische versie van Memories (we zochten naar de oorlogsliefde van de Nederlandse Henk). Met bovenstaande oproep is hij alleen maar in mijn achting gestegen. (Meer filmpjes met oproepen hier.)

“Ik wil gewoon wat zeggen over hoe wij nu leven. Waar zien ze ons voor aan? Ze zien ons aan voor klootjesvolk, voor een kudde die je kan sturen waarheen je wilt, waarmee je kan doen wat je wilt. En de machthebbers verbergen hun houding tegenover ons niet eens. Ze handelen vrij openlijk. Kijk, we gaan nu demonstreren, met leuzen tegen de vervalsing van de verkiezingen. Maar die vervalsing begint niet met valse stembiljetten, niet bij de stembureaus. Nee, die begint veel eerder. Het begint ermee dat partijen niet geregistreerd worden, dat ten eerste. Vervolgens kan je niet zeggen wat je wilt. Als ze het hebben over gelijke mogelijkheden voor partijen, dan is dat een leugen, een pure leugen. We worden steeds maar ondergedompeld in die leugen.

Wat betekent dat alles? Dat schattige tweetal dat ons regeert, dat schaamt zich ook nergens voor. Openlijk zeggen ze: waar onvoldoende stemmen vergaard zijn voor Verenigd Rusland, moet de gouverneur ontslagen worden. Maar wat betekent dat? Waarom is een gouverneur daar verantwoordelijk voor? Waarom moet hij daarvoor ontslagen worden? Er wordt gestemd op een partíj. En dan is het toch de schuld van de federale overheid, als de mensen niet voor de regeringspartij willen stemmen? Als er weinig mensen op ze stemmen?

Het enige uit de Sovjet-tijd wat ik bewonder, is de KGB-school, die de mensen zó wist te onderwijzen, zulke stereotypen er in wist te stampen, dat ze nog steeds blijven drammen over buitenlandse vijanden, over [buitenlandse] omkoperij. Dat kan je toch niet meer aanhoren? Wanneer onze premier daar voortdurend over blijft drammen? Het is toch tijd dat hij daar eens mee ophoudt? Begrijpt dat het andere tijden zijn? Nee, kennelijk heeft hij heel goed les gekregen. Heel goed.

En daarom denk ik dat we niet moeten vergeten dat we geen apenvolk zijn, maar mensen. En dat we moeten bewijzen dat we mensen zijn. En dat we aan die demonstraties moeten meedoen. En met hoe meer we zijn, hoe beter. Des te beter zullen zij begrijpen dat het allemaal niet zo simpel ligt. Dat je niet zo maar kunt onderdrukken, vernietigen.

Ze zeggen dat er geen alternatief is voor Poetin. Maar wat kan er nou voor alternatief zijn, als het onmogelijk is dat er nog iemand naar voren komt. Eén of meerderen, wanneer niemand het woord krijgt. Als een discussie niet mogelijk is. Als de brede massa niet kan worden bereikt. Via wat voor zender dan ook. Nee, dat is niet mogelijk.

Daarom wil ik erg graag dat er zo veel mogelijk mensen meedoen op de 24ste. Dat is zo belangrijk, echt. Dat is erg belangrijk.

U moet me excuseren. Ik zal niet bij de demonstratie aanwezig zijn. Ik ben echt behoorlijk ziek. Ik kom niet buiten. Ik kan buiten niet lang staan. Echt ziek. Anders zou ik, ondanks mijn - helaas - gevorderde leeftijd beslist bij u zijn geweest. Beslist. Ik benijd u zo. Dat u dáár bent, dat u die saamhorigheid voelt, dat u dat gevoel hebt, dat u erbij bent, dat u uiting kunt geven aan uw protest, aan uw gevoelens. Ik benijd u, echt." 

De vrijheid van de Russische bloggers: hoelang steekt de overheid haar kop nog in het zand?

(Eerste publicatie: 28-202010)

Welke rol spelen Russische bloggers? Hebben ze invloed op de politieke agenda? Zijn zij in staat om burgerinitiatieven maatschappelijk gewicht te geven? Hoe groot is hun vrijheid? Dat zijn voor mij wat Rusland betreft de boeiendste vragen van dit moment. Zeer nieuwsgierig begon ik dan ook aan Mapping RuNet Politics and Mobilization, een Amerikaanse onderzoek, vorige week gepubliceerd, naar het publieke debat in de Russische blogosfeer.

Kenmerkend voor de Russische blogosfeer zijn hybride netwerksystemen: open blogplatformen (type Blogspot, Wordpress) met kenmerken van gesloten sociale netwerksystemen (type Facebook, LinkedIn). Een analyse van de links en citaten leverde een ‘Discussie Kern’ op van 11,792 blogs, zeg maar: de blogs waarnaar het meest verwezen wordt. De overgrote meerderheid daarvan is te vinden op het platform Zjivoi Zjoernal (LiveJournal).

Een paar conclusies: de Russische blogosfeer is minder gepolariseerd dan de Amerikaanse. Er zijn minder ‘echo-kamers’ (waar gelijkgestemden slechts elkaars mening herhalen). Pro-regering bloggers zijn niet erg prominent. Binnen de Discussie Kern vormt Politiek en Maatschappelijke discussie de belangrijkste subgroep. Prima, maar wat is nu de invloed van de blogs uit deze subgroep? Misstanden worden aan de kaak gesteld, maatschappelijke bewegingen kunnen zich uiten, maar hoever gaat de invloed op de politie agenda? Helaas, die vraag valt buiten het onderzoek: “The offline effect of the political speech and action we see in the Russian political blogosphere is hard to gauge, but should be a focus of future research.”

De onderzoekers spreken zich wel uit over de vrijheid van de Russische bloggers. In Rusland worden geen technische filters toegepast, zoals in China en Iran. Wel kan de geheime dienst met de wet in de hand alle internetverkeer controleren. Ook biedt een breed geformuleerde wet tegen extremisme rechters een handvat om blogs te sluiten en bloggers te veroordelen. Sluitingen en veroordelingen zijn echter zeldzaam.

De vrijheid binnen de Russische blogosfeer is inderdaad opvallend. Burgerinitiatieven zijn talrijk, de protesten tegen de overheid vaak scherp geformuleerd. Vergelijk dat eens met de brave centrale tv-stations. De vrijheid van bloggers valt extra op tegen de achtergrond van de harde, krampachtige manier waarop de overheid regelmatig optreedt tegen protesten op straat.

Hebben we hier te maken met bewust en doordacht beleid? Of weet de Russische overheid zich gewoon niet goed raad met de groeiende blogosfeer en steekt zij de kop in het zand? Ook daar geven de onderzoekers geen antwoord op, maar ik vermoed het tweede.

Kijken we nog even naar wat cijfers uit het onderzoek. De penetratie van internet is in Rusland met 37 procent van de bevolking relatief laag. De groei is echter indrukwekkend: buiten Moskou bijna een verzesvoudiging in de afgelopen acht jaar, binnen Moskou in diezelfde periode ruim een verdubbeling. In vergelijking met de VS zijn de Russische internetgebruikers vaker actief in sociale netwerken of als blogger. De onderzoekers halen ook nog een Russische poll aan: onder de dagelijkse internetgebruikers wint het internet snel terrein op de televisie als de meest betrouwbaar geachte informatiebron.

Haalt de Russische overheid op een gegeven moment haar kop uit het zand? Komt er een moment dat ze daartoe door druk van onderaf gedwongen wordt? En welke kant loopt zij dan uit? De kant van repressie? Of toont die overheid zich eindelijk eens volwassen en ziet ze in dat kritiek, burgerinitiatief en oppositie heilzaam kunnen zijn? We zijn zeer benieuwd.

(Mapping RuNet Politics and Mobilization - The Berkman Center for Internet & Society, Harc. at Harvard University. October 19, 2010. )

Met hulpgoederen de brandende provincie in. De dorpen organiseren zichzelf.

(Eerste publicatie: 11-8-2010)

Door het vuur gebakken appel

Twitterberichtjes afgelopen nacht uit Moskou: Дождь! (Regen!). De smog is goeddeels verdwenen, maar volgens de meteorologen is het met de hitte nog niet gedaan en kan ook de rook aan het einde van de week weer terugkeren. Want ook al wordt gemeld dat het aantal branden het afgelopen etmaal is gehalveerd, het vuur is bepaald nog niet geblust.

Via het weblog van Lenaswan belandde ik bij een verslag van enkele Moskovieten die met hulpgoederen de brandhaarden opzochten. Je wordt er niet vrolijk van. Ik liet eerder al een filmpje zien over hoe de lokale bevolking vooral op zichzelf is aangewezen. Dat beeld wordt versterkt door het verslag van de Moskovieten. Ze gingen naar de regio rond Vyksa, waar ook dit filmpje (door anderen) werd gemaakt:

Volgens de mannen uit Moskou hebben veel dorpelingen zelf de strijd tegen het vuur georganiseerd. Wachten tot de aanwezige mensen van het Ministerie voor Rampenstrijding in actie komen, kan dodelijk zijn, die doen niets zonder instructies van bovenaf. Ook bij de verdeling van hulpgoederen zijn de officiële instanties niet erg soepel. Beddegoed wordt zonder vrachtbrief niet geaccepteerd, medicamenten en levensmiddelen worden sowieso geweigerd. Het plaatselijke seminarie nam alles graag in ontvangst.

Voor veel meer foto’s zie hier. Ook met een wat uitgebreider verslag (Russisch).

Uit het verslag heb ik geleerd dat een bos alleen op de grond kan branden. De bomen kunnen daarna wel omvallen, omdat de wortels zijn aangetast. Natuurlijk is het gevaar levensgroot dat het vuur wel de bomen in schiet. En dan moet je wegwezen.

En de volgende keer maar weer een wat vrolijker stukje. Onderwerp: waarom ooievaars van Nederland houden.

Beelden van de bosbranden in Rusland. De woede verklaard.

(Eerste publicatie: 8-8-2010)

Van alle beelden die ik de afgelopen dagen van de Russische bosbranden voorbij heb zien komen, zal dit me het langste bijblijven. Ostafjevo, 15 kilometer van Moskou:

De foto komt uit dit uitgebreide overzicht.

Misschien wel voor de meeste ophef, althans in de Russische blogosfeer, zorgde deze foto:

Zo op het oog niets aan de hand, vrijwilligers van Poetins Eenheidspartij, afdeling Voronezj, helpen bij de brandbestrijding. Zo maakt de partij goede sier. Althans, dat was de bedoeling. De foto bleek gemaakt in 2008, de rookwolken waren erbij geshopt. Tien minuten nadat blogger Avmalgin melding had gemaakt van het bedrog, verdween de foto van de site. Ook de woedende commentaren zijn er niet meer terug te lezen. Nog wel elders, zie hier.

Wie de woede wat beter wil begrijpen, kan dit filmpje bekijken. Dorpelingen in Vyksa (provincie Nizjny Novgorod), die met een schop drie dagen lang het vuur bestrijden.

Een paar citaten:

0.21: Wie me gered heeft? Niemand heeft me gered.

4.03: Dit is oma. Ze wilde het dorp niet uit. Tijdens de evacuatie gingen ze de huizen niet binnen, ze riepen het alleen om met een luidspreker.

1.23: Drie dagen vechten we er tegen met schoppen.

1.33: Mijn zus uit Nizjny (Novgorod) is vandaag gekomen met eten en drinken.

1.41: We zijn op onszelf aangewezen, niemand die zich om ons bekommert. Iedereen heeft schijt aan ons.

2.18: Het kan alleen maar slechter worden, als de wind aanwakkert…

2.30: Er waren twee brandweerwagens, de een kon wegkomen (?), de ander is verbrand.

2.38: We mogen de leiding dankbaar zijn. Prima lui. Namens de gewone burger. Echt goed werk geleverd. Ze hadden ze allemaal in Tsjetsjenië moeten neerschieten. Klerelijers.

3.00: Mijn zus heeft via internet een SOS verstuurd. We hebben overal naartoe gebeld, alarm geslagen. Geen enkele reactie. Pas toen de dorpen in brand stonden, toen kwamen ze in beweging.

En in Voronezj was de partij van Poetin aan het fotoshoppen.

Heel benieuwd ben ik wat er de komende weken, maanden, jaren via deze webcams te zien zal zijn. Ze staan op de site van “de voorzitter van de regering van de Russische Federatie Vladimir Poetin”. De webcams verschijnen op de plekken waar verwoeste huizen worden herbouwd. Een prachtige manier natuurlijk om te controleren of de overheid haar beloften nakomt. “Webcams worden geïnstalleerd wanneer met de bouw wordt begonnen”. Voorlopig is er eentje actief.

Update: Over de invloed van de bosbranden op de positie van Poetin en de centrale overheid schreef Ben Judah in zijn boeiende boek Fragile Empire. Ik schreef er een recensie over.

En hier een vervolg op dit stukje.

Vereniging van Blauwe Emmers. Ook fietsers en voetgangers zijn welkom.

(Eerste publicatie: 19-6-2010)

View fullsize

De Russen doen niet mee aan het WK voetbal, dus hebben zij vandaag tijd voor heel andere dingen. Bijvoorbeeld voor weer zo’n leuke anti-zwaailichtactie in Moskou. Meld u zich om 13.00 uur met uw auto (voorzien van een blauw emmertje op het dak) aan de binnenzijde van de Tuinring bij de Zoebovskiboulevard, ter hoogte van het Novosti-gebouw en sluit u aan bij de colonne van de OSV, de Obsjtsjestvo Sinych Vederok (Vereniging van Blauwe Emmers). De actie is gericht tegen de talloze overheidsdienaren die zich met een zwaalicht (een migalka in het Russisch) een weg banen door de vele files. De migalka is uitgegroeid tot een symbool van machtsmisbruik.

Russen hebben een talent voor dit soort acties. Ze tonen een bijzonder gevoel voor humor in combinatie met noodzakelijke vindingrijkheid – want de politie heeft het niet zo op zulke uitingen van burgerzin. Vandaar ook dat de oproep van de Vereniging van Blauwe Emmers gepaard gaat met duidelijke richtlijnen.

Op de Zoebovskiboulevard zal een tijdelijk stopverbod gelden en de politie zet de boel daar vol met eigen auto’s. Rij daarom rondjes in de buurt en sluit je vanaf 13.00 uur aan bij de OSV-colonne. Zorg dat je alle openstaande verkeersboetes betaald hebt. Wees beleefd tegen agenten. Neem fototoestel en videocamera mee en neem elk gesprek met de politie op.

Rij langzaam en netjes, zodat we het verkeer naar de datsja’s en het vervoer van kinderen naar het ziekenhuis niet hinderen. (Dit laatste was volgens premier Poetin, in zijn recente gesprek met zanger Joeri Sjevtsjoek, een belangrijke reden om demonstraties te verbieden – een reactie een Groot Staatsman waardig).

Op de site van de OSV worden ook fietsers opgeroepen om mee te doen. Hun optocht begint een half uurtje eerder en zij bevestigen gewoon een blauw bekertje op hun helm. Geen fiets? Huur er dan eentje bij Kroeti-Pedali. Voetgangers zijn ook welkom, zijn kunnen via de site in contact komen met chauffeurs (“Wij zijn drie meiden en doen graag mee! Wie heeft er plaats op de achterbank?”).

Na afloop, schrijft de OSV, gaan we langs bij de politie om aangehouden demonstranten vrij te krijgen. Daarna is het (geen WK-verplichtingen immers) tijd voor sjasliki op de barbecue.

Update: een verslagje van de optocht. De politie lijkt zo langzamerhand te begrijpen dat je een dergelijk kleinschalig en vriendelijk protest beter in goede banen kan leiden dan uiteenslaan.

Premier Poetin spreekt met onderdaan Sjevtsjoek

(Eerste publicatie: 30-5-2010)

Premier Vladimir Poetin sprak dit weekeinde in Sint-Petersburg met de organisatoren van een liefdadigheidsconcert. Onder hen rockmuzikant Joeri Sjevtsjoek. Sjevtsjoek is bij jong en oud geliefd als auteur van vele klassiekers. Daarnaast is hij voor velen een voorbeeld van burgerzin, moed en fatsoen. Hieronder een deel van het gesprek:

Sjevtsjoek – Vladimir Vladimirovitsj, staat u mij toe? […]

Poetin – Neemt u me niet kwalijk, uw naam is?  *)

Sjevtsjoek – Joeri Sjevtsjoek – muzikant.

[…]

Sjevtsjoek – Ik wil eerst iedereen die hier gekomen is hartelijk bedanken, want voor u ziet u misschien de kiemen van een echte burgermaatschappij, waarover u spreekt en waarvan wij dromen.

Ik heb een paar vragen. De eerste – vrijheid. Zo’n woord. Vrijheid van pers, vrijheid van informatie. Want wat er nu in het land gebeurt. Het is een land van standen, duizend jaar oud. Er zijn vorsten en bojaren met zwaailichten, je hebt het schatplichtige volk. De kloof is enorm. Dat alles weet u. […] Er is één uitweg – dat iedereen gelijk is voor de wet: en de bojaren, en het schatplichtige volk. […] Zodat alles op een menswaardige wijze gebeurt, zodat het individu in het land vrij is, zichzelf respecteert. En dan kunnen we het patriottisme van de grond krijgen. Want patriottisme schep je niet met een poster. […]. Dat is een poging om patriottisme, een soort geweten in het land op te bouwen door middel van hymnes, marsen enzovoort. Dat hebben we al een keer meegemaakt. Alleen een burgermaatschappij en gelijkheid van iedereen voor de wet, absoluut van iedereen: en van u en van mij - dan kan er iets beginnen.

Maar daar is wel een vrij pers voor nodig, die is er nu niet. […] Wat we nu zien op de buis is niet eens een polemiek, dat zijn diezelfde marsen en hymnes.

[…] maakt een echt serieuze, oprechte, eerlijke liberalisatie, democratisering van het huidige land deel uit van uw plannen? Dat maatschappelijke organisaties niet de nek wordt omgedraaid, dat we ophouden bang te zijn voor de politie op straat? Waarom dient de politie de bazen en zijn eigen zak en niet het volk? […]

Poetin - In de eerste plaats wil ik zeggen, dat zonder een normale democratische ontwikkeling het land geen toekomst heeft. […] Alleen in een vrij land kan een mens zichzelf ontwikkelen, en daarmee ontwikkelt hij het land, de wetenschap, de industrie. Is dat er niet, dan is stagnatie het gevolg. […]

U zegt dat de politie alleen de bazen dient. Bij de politie zitten allerlei mensen. De politie is een doorsnee van onze maatschappij, dat is een deel van ons land en die komen niet van Mars. Je hebt daar ook mensen die met hart en ziel hun volk dienen. […] Iedereen zwart maken is onrechtvaardig.

Sjevtsjoek – Ik maak niet iedereen zwart!

Poetin – U maakt niet iedereen zwart, maar u zei dat de ‘smerissen’ de bazen dienen en niet het volk.

Sjevtsjoek – De meesten wel. […]

Sjevtsjoek – Vorig jaar heeft heel de stad gevochten voor het behoud van het architectonische centrum van Petersburg. Hoe ze ons eronder probeerden te krijgen, daar hebt u geen idee van, - dat was verschrikkelijk. Maar we streden voor de stad – u bent er geboren. […] Het volk wordt daar alleen maar woest van. Waarom gebeurt dat? U legt veel gewicht in de schaal, daar moet u …

Poetin – 76 kilogram.

Acteur O.Basilasjvili mengt zich in het gesprek: Over de bouw van die wolkenkrabber [de Gazpromtoren]. De meeste mensen die van Petersburg houden en haar geschiedenis kennen, zijn het erover eens dat je die niet op die plek mag bouwen. Er is een federale wet, een stedelijke wet, alle normen worden brutaalweg overtreden, en wij worden in ons gezicht uitgelachen. We hebben het gevoel dat de macht, of wie daar boven ook zit, wil zeggen: jongens, jullie kunnen het moeras in, wij doen wat we willen. […]. Ik geef maar een klein voorbeeld, er zijn er honderden van.

Sjevtsjoek – Miljoenen.

Poetin – Het is nu juist geen klein voorbeeld, maar een groot. […]. Hij is heel hoog. Natuurlijk, iedereen moet de wet eerbiedigen. […] Ik ga hier niet publiekelijk mijn mening uitspreken over die toren. Dat is een zaak van de stedelijke overheid. […] Ik ben het met u eens dat de overheid bij zulke besluiten een dialoog moet aangaan, moet luisteren naar de publieke opinie.

Sjevtsjoek – Mag ik een toost voorstellen? Ik zou willen, uit naam van onze kinderen… In wat voor land zullen zij leven – in een somber, gecorrumpeerd, totalitair, autoritair land, met één partij, met één hymne, met één gedachte…

Poetin – Er moet echt maar één hymne zijn.

Sjevtsjoek – Of in een helder, democratisch land, waar iedereen ook echt gelijk is voor de wet. Dat is alles, meer is er niet nodig. Maar dat is er helaas voorlopig nog niet. Ik zou heel graag willen, dat onze kinderen in zo’n land wonen. […].

Poetin – Ik sluit me volledig aan bij wat is gezegd. Dat moet altijd samen in één verpakking zitten – democratie en wettigheid [zakonnost]. Wettigheid is onmogelijk zonder democratie, maar democratie is ook onmogelijk zonder eerbiediging van de wetten. Volgens mij is dat een vanzelfsprekende waarheid.

Sjevtsjoek – Het land is onontwikkeld, niemand die dat weet.

Poetin – Heel velen weten dat.

Sjevtsjoek – Opvoeding is nodig. Daar houden wij ons ook mee bezig.

*) Dat Vladimir Poetin niet weet wie Joeri Sjevtsjoek is, is zeer onwaarschijnlijk. Het is veeleer een staaltje hooghartigheid van heb ik jou daar.

Monstratie in Novosibirsk: bedankt voor de vis

(Eerste publicatie: 12-5-10)

Volledig door mij gemist: de alternatieve 1 mei-viering in Novosibirsk. Ik besteed er alsnog aandacht aan, want vrolijke berichten uit Rusland krijgen van ons te allen tijde ruim baan.

Op de Dag van de Arbeid gaan in Novosibirsk eerst de communisten de straat op. ’s Middags volgt de jeugd in wat een Monstratie wordt genoemd. Een selectie uit de meegedragen leuzen:

 Scheer je benen /  bedankt voor de vis /  Ik heb geen plan / Van welke planeet ben jij? / Wie heeft er op mijn kleed gepist?

In meerdere steden vinden op 1 mei Monstraties plaats (hier een overzichtje), maar die van Novosibirsk is de grootste. De autoriteiten wisten aanvankelijk niet goed raad met al die vrolijkheid, vorig jaar verdween de organisator nog een maandje achter de tralies. Dit jaar werd de demonstratie gedoogd, al deed de commissaris van politie nog wel een oproep om toch vooral weg te blijven. “Wanneer u volwassen bent krijgt u spijt dat u aan zoiets dommigs hebt meegedaan”. Dat hielp niet, tweeduizend mensen (een record) liepen mee. De bedoeling was dat men op het trottoir zou blijven, maar de politie moest het verkeer stilleggen.

Waarom nu juist in Novosbirsk de alternatieve 1 mei-viering aanslaat, dat weet ik niet. Wel weet ik dat ze daar in Siberië altijd al puike 1 mei-parades hadden. Kijk nog even naar onderstaand filmpje, uit 1953, dat ik al eerder liet zien. Ook toen al prachtige leuzen en mooie verkleedpartijen.

Verkiezing 'Eerloze Burger van Sint-Petersburg'

(Eerste publicatie: 21-5-2009)

In de aanloop naar de Dag van de Stad (27 mei) zijn er weer Ereburgers van Sint-Petersburg benoemd. Ditmaal metropoliet Vladimir en leider van het Filharmonisch Orkest Joeri Temirkanov

Leuker (en hopelijk nuttiger) is de verkiezing van Eerloze Burger (Непочетный гражданин) van Sint-Petersburg. Die wordt georganiseerd door Живой Город (Levende Stad), de organisatie die strijdt voor het behoud van historische gebouwen. De kandidaten (onder wie Gazprom-hoofd Aleksej Miller) vindt u hier, met motivatie. U kunt er ook stemmen. [Het linkje verwijst inmiddels naar een recentere verkiezing.]

Levende Stad verzet zich tegen nieuwbouw die het aangezicht van Sint-Petersburg onherstelbaar beschadigt 

Ik citeer uit de reglementen:

- De titel Eerloze Burger is het hoogste teken van ondankbaarheid van de inwoners van de stad, bestemd voor personen die een vooraanstaande rol hebben gespeeld in de vernietiging van Sint-Petersburg.

- De titel Eerloze Burger wordt toegekend voor het leven. De drager van de titel kan deze elk moment verspelen door daden die de erkentelijkheid en achting van de burgers verdienen.

- De Eerloze Burger krijgt een diploma, onderscheiding en andere versierselen, die hem makkelijk herkenbaar maken in een menigte. Deze worden hem persoonlijk uitgereikt bij een ontmoeting, per post of op andere volkswijze, aan de vooravond van of op de stichtingsdag van Sint-Petersburg, of wanneer het uitkomt, maar niet later dan een week na de Dag van de Stad.

- De gegevens van de Eerloze Burgers van Sint-Petersburg worden opgeslagen in het Boek van Eerloze Burgers, dat bewaard wordt in het volksgeheugen.

- Eerloze Burgers van Sint-Petersburg kunnen gaan en staan waar zij willen, maar bij een ontmoeting adviseren wij u om hen geen hand te geven en uw hoed of enig ander hoofddeksel niet af te nemen.

- De onderscheiding Eerloze Burger bestaat uit een stukje triplex met ongelijke randen met in het midden een muntje van 5 kopeken. Het triplex is ingelegd in een montuur van roestig prikkeldraad. Bij de onderscheiding hoort een diploma. Naast genoemde versierselen krijgt de Eerloze Burger van Sint-Petersburg een baksteen uitgereikt van een vernietigd gebouw.