Monstratie in Novosibirsk: bedankt voor de vis

(Eerste publicatie: 12-5-10)

Volledig door mij gemist: de alternatieve 1 mei-viering in Novosibirsk. Ik besteed er alsnog aandacht aan, want vrolijke berichten uit Rusland krijgen van ons te allen tijde ruim baan.

Op de Dag van de Arbeid gaan in Novosibirsk eerst de communisten de straat op. ’s Middags volgt de jeugd in wat een Monstratie wordt genoemd. Een selectie uit de meegedragen leuzen:

 Scheer je benen /  bedankt voor de vis /  Ik heb geen plan / Van welke planeet ben jij? / Wie heeft er op mijn kleed gepist?

In meerdere steden vinden op 1 mei Monstraties plaats (hier een overzichtje), maar die van Novosibirsk is de grootste. De autoriteiten wisten aanvankelijk niet goed raad met al die vrolijkheid, vorig jaar verdween de organisator nog een maandje achter de tralies. Dit jaar werd de demonstratie gedoogd, al deed de commissaris van politie nog wel een oproep om toch vooral weg te blijven. “Wanneer u volwassen bent krijgt u spijt dat u aan zoiets dommigs hebt meegedaan”. Dat hielp niet, tweeduizend mensen (een record) liepen mee. De bedoeling was dat men op het trottoir zou blijven, maar de politie moest het verkeer stilleggen.

Waarom nu juist in Novosbirsk de alternatieve 1 mei-viering aanslaat, dat weet ik niet. Wel weet ik dat ze daar in Siberië altijd al puike 1 mei-parades hadden. Kijk nog even naar onderstaand filmpje, uit 1953, dat ik al eerder liet zien. Ook toen al prachtige leuzen en mooie verkleedpartijen.

Het Stalinplein in Novosibirsk, 1 mei 1953...

(Eerste publicatie: 24-1-2010)

Twee keer ben ik in Novosibirsk geweest – een jaar of 25 geleden. Wat me nog bijstaat zijn de zandkastelen die we bouwden op een eilandje in de Ob. En een grote laan met een enorm plein in het centrum. Ideaal voor optochten en manifestaties, wat goed uitkomt op onderstaand filmpje. Het laat 1 mei-parades van 1953 zien in Siberië, als eerste die in Novosibirsk.

Ik krijg er geen genoeg van. De colonnes in beide richtingen kunnen elkaar makkelijk passeren. Die motorrijders! En wat een aandoenlijke bouwsels: ik zie een boortoren, een elektriciteitscentrale en een weefgetouw. Werk het af met azalia's en begonia's en je hebt het bloemencorso van Lisse:

Toch wringt er iets, en niet zo’n beetje ook. Mei 1953… Op 5 maart was Stalin overleden. Zijn portret wordt nog meegedragen, hij hangt nog op gebouwen en het grote plein heet nog Stalinplein. Wat zullen de lokale partijkaders zenuwachtig op instructies uit Moskou hebben gewacht! Wat moeten we op 1 mei met Stalin? En hoe voelen de mensen in die optochten zich? Angstig, blij, opgelucht, onzeker? Is de zwarte winter van Stalin echt voorbij? De commentator maakt niet apart nog woorden aan hem vuil.

Als een huis stond in elk geval nog de poëzie (op 5.52):

De lente marcheert over de aardse wijdte / De horizon omarmend met een smeltwater van vaandels / Haar lied galmt, als de donder: Vrede aan de wereld! Leve de Eerste Mei!

Kom daar nog eens om, tegenwoordig.