Tsoj

We gedenken de geboortedag van Russische rock-legende Viktor Tsoj - met een fraai filmisch eerbetoon van Yandex

--------------


Viktor Tsoj, de legendarische rockster uit de nadagen van de USSR, zou vandaag 55 jaar zijn geworden. Hij reed zich in augustus 1990 in de buurt van Riga te pletter tegen een bus.

De Russische zoekmachine Yandex bracht tere van zijn geboortedag een nieuwe versie uit van Звезда по имени солнце (Ster met de naam Zon), met een clip opgenomen – uiteraard – in Sint-Petersburg, zíjn stad. Het is een van zijn bekendste nummers

Zou Tsoj tevreden zijn geweest met het resultaat? Het is een mooi eerbetoon, maar … ik betwijfel het. Het is vooral nostalgie naar toen. Van de intense, roekeloze, zoekende sfeer van het origineel is werkelijk niks meer over. Fraai, maar tandeloos.

Tsoj in Rusland doet denken aan Jim Morrison in Amerika. Er is wel een groot verschil. Waar Morrison, overleden in 1971, vooral geassocieerd wordt met het einde van de jaren zestig, is Tsoj meegegaan met de tijd. Of beter gezegd: in zekere zin heeft de tijd in Rusland stilgestaan en is Tsoj daardoor nog steeds actueel. De jeugd van Rusland grijpt nog altijd terug naar zijn songs, die uiting geven aan haar verlangen naar een ander leven in een andere samenleving. Het nummer Перемен! (Veranderingen!) is daar natuurlijk het beste voorbeeld van.  

Hier Yandex' nieuwe versie van Ster met de naam Zon, met in de clip vele verwijzingen naar ander repertoire van Tsoj. Er zijn ook meerdere bekende Russen in te zien. Daarover wordt inmiddels druk commentaar geleverd op internet. Wie ziet precies wat in het filmpje? Zie daarvoor onder het filmpje op YouTube.


Hier het origineel, gevolgd door mijn vertaling. (Voor verbeteringen houd ik me aanbevolen.)


Звезда по имени солнце

Белый снег, серый лед, на растрескавшейся земле.
Witte sneeuw, grijs ijs, op gebarsten grond
Одеялом лоскутным на ней - город в дорожной петле.
Met daarop als een lappendeken een stad in een autoweglus
А над городом плывут облака, закрывая небесный свет.
En boven de stad drijven de wolken die het hemels licht afdekken
А над городом - желтый дым, городу две тысячи лет,
En boven de stad hangt gele rook, de stad is 2000 jaar oud  
Прожитых под светом Звезды по имени Солнце...
Die ze doorgemaakt heeft onder het licht van de Ster die Zon heet …

И две тысячи лет - война, война без особых причин.
En 2000 jaar is het oorlog, oorlog zonder duidelijke reden
Война - дело молодых, лекарство против морщин.
Oorlog is een zaak van de jeugd, een medicijn tegen rimpels
Красная, красная кровь - через час уже просто земля,
Rood, rood bloed – over een uur is het al gewoon aarde
Через два на ней цветы и трава, через три она снова жива
Over twee uur zijn er bloemen en gras, over drie uur leeft ze weer
И согрета лучами Звезды по имени Солнце...
En wordt ze verwarmd door de stralen van de Ster die Zon heet ...

И мы знаем, что так было всегда, что Судьбою больше любим,
En we weten dat het altijd zo geweest is, dat het Lot vooral houdt
Кто живет по законам другим и кому умирать молодым.
Van wie leeft volgens andere wetten en jong zal sterven  
Он не помнит слово "да" и слово "нет", он не помнит ни чинов, ни имен.
Hij kent het woord 'ja' en het woord 'nee' niet, geen rangen, geen namen
И способен дотянуться до звезд, не считая, что это сон,
Hij kan reiken tot aan de sterren, zonder te denken dat hij droomt
И упасть, опаленным Звездой по имени Солнце...
En neervallen, verzengd door de Ster met de naam Zon …

------------

Hier nog het nummer Veranderingen! Daarover schreef ik eerder, ook weer met een vertaling. Zie: hier.

Doe mee aan de Komsomol-kwis: hield Julio Iglesias zich bezig met geweld en erotiek? Of was hij gewoon een neofascist die de buitenlandse politiek van de USSR verdraaide?

U moet even doorbijten, want we gaan het hebben over Julio Iglesias en de Village People. In de vorm van een kwis.

In de jaren tachtig van de vorige eeuw stonden de discotheken in de USSR onder controle van de jongerenbeweging Komsomol. Die hield in de gaten wat daar zoal voor plaatjes werden gedraaid. De lokale afdelingen van de Komsomol voeren daarbij niet op eigen kompas, nee, die kregen richtlijnen van boven. De toestroom van Westerse muziek was in die tijd al zó omvangrijk, dat was niet bij te houden voor een brave Komsomol-functionaris in, pak ‘m beet, Voronezj, Tomsk of Krivoi Rog.

Hoe die richtlijnen werkten – of juist niet werkten – wordt duidelijk uit een brief die op 10 januari 1985 werd verstuurd aan de Komsomol-afdelingen van de Sovjet-republiek Oekraïne. Daarin werd het repertoire van diverse Westerse acts voorzien van een handzaam label: fascisme, erotiek, anti-Sovjetpropaganda, geweld, vandalisme, racisme, enzovoort.  

Kreeg je door de Komsomol zo’n label opgeplakt, dan kon je het als Westerse band in de discotheken van de Oekraïne verder wel vergeten.

Waarmee we zijn aanbeland bij Julio Iglesijas en de Village People. Ook zij werden voorzien van zo’n dodelijk label. Aan u de vraag: welk label kregen zij opgeplakt?  

Julio Iglesias.: A – neofascisme / B – racisme / C - homoseksualiteit / D – verdraaiing van de buitenlandse politiek van de USSR.

Village People: A – geweld / B – verheerlijking van een sterke persoonlijkheid / C – vandalisme / D – homoseksualiteit.

Voor mijn jonge lezers hier een filmpje van Julio en de Village People, daaronder staan de antwoorden.

 

Volgens de Komsomol stond Iglesias voor neofascisme en de Village People voor geweld. Beide vragen had u fout. Iglesias en fascisme? Heeft hij zich misschien ooit lovend  uitgelaten over Franco? En de Village People … Het is bijna aandoenlijk, hoe de Komsomol hier de plank missloeg. De homofactor totaal gemist! Het label homoseksualiteit werd door de alerte jeugdbeweging toegekend aan – ik verzin het niet – Canned Heat.

 

Hier het lijstje met acts en labels:

Ik pik er nog een paar uit: KISS – neofascisme, geweld, punk; Donna Summer: erotiek (helemaal goed); Nazareth – geweld, religieuze mystiek, sadisme; Talking Heads – mythe over militaire Sovjet-dreiging; Tina Turner – seks (ook helemaal goed).

Als dit lijstje één ding duidelijk maakt, dan is het dat de Komsomol de strijd om de jeugd allang had verloren. En die jeugd had trouwens steeds minder buitenlandse voorbeelden nodig. Er stonden helden op als Viktor Tsoj.

De wrange ironie wil dat Tsoj (in 1990 verongelukt) nu weer onder vuur ligt. Een Doemalid (zijn naam ben ik even kwijt) kwam vorige week met de mededeling dat bovenstaand nummer, dat oproept tot veranderingen, geschreven werd door de CIA. Back to the USSR. 

Veranderingen in Rusland en Oekraïne? Aleksandr Gradski contra Viktor Tsoj.

pah_5.jpg
560935.jpg

Aleksandr Gradski (links) en Viktor Tsoj.

 

Op de dag dat president Janoekovitsj in Oekraïne het veld ruimde, plaatste een van mijn Russische Facebookvrienden onderstaand lied van Aleksandr Gradski op zijn pagina: Мы не ждали перемен (My ne zjdali peremen / wij hadden geen veranderingen verwacht).  

De tekst (zie onderaan dit stukje) is vrij impressionistisch. Ik waag me niet aan een vertaling, maar Gradski zegt zo ongeveer – als ik het goed heb begrepen: Veranderingen? Wacht er maar niet op. Ga je niet te buiten aan loze kreten, doe te midden van alle vuiligheid wat je vindt dat je moet doen, maar reken vooral niet op veranderingen.

Het is een lied uit de jaren tachtig en wordt wel gezien als een antwoord op het veel bekendere Peremen van Viktor Tsoj, waarvan het refrein luidt:

Veranderingen! – eisen onze harten / Veranderingen! – eisen onze ogen / In onze lach en zelfs in onze tranen / En in de pulsering van onze aderen: Veranderingen! / Wij verwachten veranderingen!

Gradski wil zelf niet tegenover de in 1990 verongelukte Tsoj worden gezet, zoals hij in onderstaand interview (vanaf 6.10) uitlegt. Maar, werpt de wijsneuzige interviewer tegen, je hebt het wel van hem verloren, want die veranderingen zijn er wel degelijk gekomen. Gradski vindt van niet. “Jullie veranderingen en mijn veranderingen hebben zich helemaal niet voorgedaan. Er is een min of meer vrije markt, maar veranderingen hebben zich niet voorgedaan.” Met die verwijzing naar de constante factoren in het Russische politieke en maatschappelijke bestel kan je het moeilijk oneens zijn.

Nog een aardig detail in de tekst: ... Андерса да Болена … Wie waren dat nou weer? Ik kreeg hulp van mijn goede vriendin Jana, die ondanks een zeer recente verjaardag nog altijd stukken jonger is dan ik. We hebben hier te maken met Thomas Anders en Dieter Bohlen, die in de jaren tachtig furore maakten met het vrolijke combo Modern Talking. Ook in Rusland fleurden zij de muren op van menig meisjesslaapkamer.

Eigenaardig trouwens dat Aleksandr Gradski mij vrijwel onbekend was. Hij wordt, zoals ik inmiddels heb begrepen, gezien als een van de grondleggers van de Russische rockscène. Hij schreef ook veel filmmuziek en zong – hij is klassiek geschoold – in opera’s. Hieronder verkracht hij het prachtige Kak molody my byli. Ik heb geprobeerd om het helemaal af te luisteren, het is me niet gelukt.

Nee, dan deze versie, van Dmitry Hvorostovsky:

Waarbij ik nog opmerk dat ik onlangs van Ernst Daniel Smid het verzoek kreeg om dit lied te vertalen voor zijn komende liedtoernee. Al vrij snel viel het toch weer af, dus die vertaling is er (nog) niet. Mijn aandeel in de toernee blijft daardoor beperkt tot twee teksten – die overigens helemaal niks met Rusland te maken hebben.

А мы не ждали перемен

(Tekst en muziek: Aleksandr Gradski)

Ах, мразь телевизионная! Студийное, бесстыжее, радийное мурло
Мораль дивизионная. Лудильное престижие, рутинное урло
Суконное посконие, квасное беззаконие, мышиная возня.
Власть золотопогония, страстного потогония, доносы да резня.

А мы не ждали перемен, и с веком шествуя не в ногу
Но, совершенствуя дорогу, благословляли свой удел
Да, мы не ждали перемен

Кому быть виноватому - Партийцу ль вороватому? Писателю ль вруну?
Рабочему ль молчальнику? Крестьянину ль печальнику? Шуту ль говоруну?
Не каятся б до боли нам, кусавшим и укусанным - народный выше суд.
Не Андерса да Болена, так Шевчука с Бутусовым с базара понесут

Да, мы не ждали зов трубы! Мы были клапаны и трубы!
И в нас не чьи-то дули губы - а ветры Духа и Судьбы
Да, мы не ждали зов трубы!

Ах, время наше сучее, летучее, ползучее и прочее жулье,
И партии разучены и рукава засучены - готовы под ружье.
Колонны перестроены, удвоены, утроены штабные штабеля.
И на вершине случая - в тоске благополучия цепные кобеля

Да, мы не ждали перемен! И вам их тоже не дождаться...
Но надо, братцы, удержаться от пустословия арен
И просто самовыражаться, не ожидая перемен.