De dichter richt zich tot president Medvedev: Скажика-ка, Дима… /Zeg eens, Dima… Tunesië is toch niet zomaar in brand geraakt? Ben Ali is toch niet zomaar gevlucht? En Mubarak met één klap omver geworpen? En met Muamar, de Bedouin die zo succesvol was en nu bij de ruïnes neerzit, is het toch niet zomaar zo verdrietig afgelopen? En het is toch niet zomaar dat de brandlucht onze kant opkomt? Dat het tijd wordt voor onze tandem (Medvedev en Poetin) om zijn memoires te gaan schrijven? Dat is toch niet zomaar, zeg eens?
En Dima antwoordt; dat is wél zomaar. De tandem staat als een huis. We zijn hier niet in Tunesië, niet in Caïro. In Rusland leven we in overvloed, in de Russische wereld is de Arabische variant ondenkbaar. Wat is dat voor stam, wat zijn dat voor lui, die bij het eerste tikje van de tijd de geest geven? Al zou heel Rusland in opstand komen met de kreet: teringzooi! Dan nog zouden ik en Vova (Poetin) Moskou niet opgeven.
Hier de complete tekst:
- Скажика-ка, Дима, ведь не даром
Тунис, охваченный кошмаром,
Пылает как заря?
А Бен Али подобен крысе
Сбежал, моля о компромиссе!
Недаром помнят все в Тунисе
Начало Января!
- Скажи-ка, Дима, ведь не даром,
Мубарак был одним ударом
Низвергнут и сражен?
Уж до чего он был стабилен,
И рейтинг был его обилен,
А в результате как мобилен
Вдруг оказался он!
- Скажи-ка, Дима, ведь не даром
Так грустно вышло с Муамаром,
который бедуин?
Он разбомбил своих повстанцев,
Не выпускает иностранцев,
Он был успешен, даже глянцев,
А дожил до руин!
- Скажи-ка, Дима, ведь не даром
Во всю повеяло пожаром
На наши рубежи?
Тандемом правящим и парам
Пора заняться Мемуаром!
- Скажи-ка, Дима, ведь не даром,
Не даром же, скажи?!
- НЕТ, ДАРОМ, - отвечает Дима, -
Тандем стоит непобедимо,
И я его гарант!
Мы не в Тунисе, не в Каире,
В России мы, как мыши в сыре.
И не реален в русском мире
Арабский вариант!
Какие люди, что за племя
Едва их время стукнет в темя,
И были таковы?!
Когда бы вся Россия снова б
Восстала б с криками: ХРЕНОВО, -
То и тогда бы Я и Вова …
НЕ ОТДАЛИ Б МОСКВЫ!