Igor/Kostik (natuurliefhebber) mengt zich in de Zwarte Pietendiscussie

Kostik Stoepin is een man met een fenomenaal gebit en radicale oplossingen voor allerlei problemen.

Kostik leerde ik vandaag kennen via het onvolprezen Dumpert.nl. Daar voorzag men zijn hartekreten op de achterbank van een auto van verrassende ondertitels. Kostik, aldus die titels, heeft een oplossing voor ons Zwarte Pietenprobleem: niks geen Stroopwafelpiet, een Wodkapiet! En verder, aldus Kostik, moeten we in Nederland vooral ophouden met zeiken.

Het originele filmpje, zonder ondertiteling, was snel gevonden. Dat Kostik (door Dumpert.nl omgedoopt in Igor) zich helemaal niet uitlaat over Zwarte Piet, kwam niet als een verrassing. Zijn werkelijke boodschap - zie mijn vertaling hieronder - was evenwel nog verrassend genoeg.

Hier de ‘echte’ vertaling, waaruit blijkt dat Kostik een groot natuurliefhebber is, al komt niet alles er in die natuur bij hem even goed vanaf:

Deze keer wil ik uw aandacht vestigen op het feit dat in Polesië  gaandeweg alles wordt omgehakt. Niet door zo maar lui, door allerlei klootzakken. Door mieren, kevers ..
- Roken! Je zit niet in een restaurant!
Ik weet dat ik niet in een restaurant zit. Maar godver, kevers en mieren hakken heel Polesië om! En vanaf dit moment schaf ik alle ..
- Roken!
Godver! Ik schaf alle insecten af!

Het filmpje van Dumpert.nl met de Zwarte Pietenondertitels krijg ik hier niet geplaatst, u vindt het hier. En dit zijn de aldaar toegevoegde ondertitels, waarvoor – ik ondertitel zelf af en toe ook – mijn complimenten.   

Ik hoorde van de Zwarte Pietendiscussie in Nederland. Luister. Luister.
Ik heb de oplossing gevonden. Stroopwafelpiet, waar slaat dat op?
Zijn jullie helemaal gek geworden? Dus stel ik voor Wodkapiet.
- Wodkapiet, waar slaat dat nou op!
Wat weet jij er nou van, droeftoetoer.
Op wodka ga je harder dan op strooopwafels, dus stop met praten.
Hierbij wil ik me aanmelden als de nieuwe wodkapiet
- Tuurlijk!
Stop met dat gezeik over Zwarte Piet!

Een dronken Rus en Laurel & Hardy

Nee, erg edelmoedig is het niet, je vrolijk maken om iemand die starnakel bezopen is. Maar dit hier is wel heel erg komisch, en het loopt goed af. Hoe een dronkaard wordt gered door een heel nuchtere knul:

Niveau Laurel & Hardy, waarmee ik ben opgegroeid, dankzij mijn opa. Die vertoonde hun films op verjaardagen voor mijn broers en mij en onze vriendjes. En we zagen ze natuurlijk ook in de Cineac, in Rotterdam, naast de Bijenkorf. Laurel & Hardy, de Dikke en de Dunne, helden van mijn jeugd, aan wie ik moest denken door die dronkaard en die knul ergens in Rusland. Dank jullie wel!

De Here in je oren en je voet op het gaspedaal. (Uit de serie Vrolijke Ongelukken Zonder Dodelijke Slachtoffers.)

Kalmpjes en gezegend rijd je in het vroege voorjaar door de straten van de Moskouse wijk Biroeljova. De Here in je oren en je voet op het gaspedaal. En alsof dat nog niet genoeg is, heb je ook nog een iconostase op je dashboard, die – goed voor extra punten – zachtjes weerspiegelt in de voorruit. Met jou kan niks gebeuren.

Nee, met jou misschien niet, maar de reikwijdte van Gods Woord blijkt beperkt. 

Ik moest het filmpje drie keer afdraaien, voordat ik het zag. Te veel afgeleid natuurlijk door die iconostase. (Een stevig argument, besef ik nu, voor iedereen die iets tegen godsdienst heeft. )

Met enige moeite heb ik de gesproken tekst gereproduceerd. Die staat onderaan. Mijn kennis van de liturgie schiet ernstig tekort, ik kan hier geen goede vertaling van maken. Maar nou ja, de klap van dat vrachtwagentje, zo dwars door die zalvende stem heen, en ook de stichtelijke woorden onder de beelden van de verschrikte passagiers die maken dat ze de bus uitkomen – ik vind het al grappig genoeg.

De chauffeur luistert ongetwijfeld naar Radio Radonezj. Wilt u dat ook, dan klikt u hier.

Kijkt u wel een beetje uit? Bij de commentaren onder het filmpje suggereert iemand dat de chauffeur van het vrachtwagentje naar dezelfde uitzending aan het luisteren was en even een kruis sloeg.

Zou kunnen. Hands-free krijg je dat niet gedaan.

Тем зову Ти:  … слава силе Твоей, Господи.

Сердце чисто созижди во мне, Боже, и дух прав обнови во утробе моей.

Восхотел еси, нас ради воплощься, Многомилостиве, заклан быти яко овча, грех ради человеческих: темже молю Тя, и моя очисти согрешения.

Не отвержи мене от лица Твоего, и Духа Твоего Святаго не отыми от мене

Исцели души моея язвы, Господи, и всего освяти: и сподоби, Владыко, яко да причащуся тайныя Твоея Божественныя вечери, окаянный.

Богородичен: Умилостиви и мне сущаго от утробы Твоея, Владычице, и соблюди мя нескверна раба Твоего и непорочна, яко да прием умнаго бисера, освящуся.

Света Подателю и веков Творче, Господи, во свете Твоих повелений настави нас: разве бо Тебе иного бога не знаем.

De straatnaambordjes en huisnummers in de Tsjechovstraat van Jaroslavl op een rij. Een hartverwarmend kunstobject.

Tweeëneenhalf jaar geleden fotografeerde ik in Jaroslavl alle huisnummers en straatnaambordjes in de Tsjechovstraat. Ik vond de variatie hartverwarmend. Kom daar eens om, in ons strakgetrokken Nederland.

 Ik begon aan de even zijde, bij de laagste nummers. Aan het einde van de straat ben ik overgestoken en vandaar teruggelopen langs de oneven zijde. Sommige nummers heb ik niet gevonden. Of de straatnaam ontbrak. Beide kwam ook voor. Slechts één keer kreeg ik de achterdochtige vraag wat ik aan het doen was, van een winkeljuffrouw die voor de winkeldeur een sigaretje stond te roken. “Ik fotografeer de straatnaambordjes!”, zei ik enthousiast, en ik voelde meteen dat ik een heel rare indruk maakte. Zelden iemand zo duidelijk zien denken dat ik gek was.

Op mijn oude blog liet ik al eens wat van die foto’s zien. Op deze nieuwe plek is er visueel veel meer mogelijk en daarom doe ik het nog eens dunnetjes over, nu met alle foto’s die ik maakte in de Tsjechovstraat in Jaroslavl: 

 Ik vermeld nog dat ik me aan beide zijden heb beperkt tot de straatkant. Russische adressen gaan vaak nog een stukje de ‘diepte’ in. Er staan dan nog flatgebouwen verder van de straat af, achter de voorste rij huizen, die dan officieel ook nog aan (in dit geval) de Tsjechovstraat liggen. Ongetwijfeld had ik daar nog veel meer bordjes kunnen fotograferen. (Ul. Tsjechova 29A/Huis 2/Korpoes C, enzovoort), maar je moet van ophouden weten.

In alle bescheidenheid vind ik verder dat we hier te maken hebben met een kunstobject. Ontwapenend, rustgevend, ontregelend en - over het ontbreken van enkele nummers - less is more, het zijn slechts enkele termen die komen bovendrijven bij het bekijken van de straatnaambordjes aan de Tsjechovstraat in Jaroslavl.