sancties

Russische les, met als thema: de land- en tuinbouwsector.

Poetin Mevedev sancties ontbijt

Poetin en Medvedev kiezen voor vaderlandse producten

————————-

Actuele thema’s maken een taalles wel zo leuk. Zeker een Russische taalles waarbij Pavel Kanygin als aangever dient. Tot voor eergisteren kende ik Pavel niet, maar ik ben nu al een fan.

Land- en tuinbouwproducten, beste leerlingen, is het thema van vandaag. Of beter gezegd: de vernietiging van land- en tuinbouwproducten. Pavel ging voor de Novaja Gazeta naar de Leninsovchoz (zou dat echt nog een sovchoz zijn?) in de regio Moskou en vroeg mensen in de buurt naar hun mening. Parmezaan, Spaanse ham, Hollandse kaas, foie gras, platgewalst door bulldozers. Wat vinden we daarvan?

Een hoop simpele woordjes komen voorbij – nuttig voor de beginners onder ons (aardbeien, kaas, kersen, bieten, enzovoort.) Verder leveren Pavels gesprekjes vele onverwachte zinsneden op, die voor de beginners wat lastig zullen zijn. Maar doe uw best en voeg ze waar mogelijk toe aan uw repertoire. Ze komen altijd een keer van pas en u maakt er goede sier mee bij uw Russische vrienden.

En o ja, поймите меня alstublieft правильно: ik wil hier helemaal niemand belachelijk maken, het gaat me om de taal. En een tien met een griffel voor Pavel. Alleen al voor zijn blikken in de camera. 

Hier een paar aardige momenten, de leukste al vrij vooraan, waarbij Pavels uitspraak van het Frans wel wat te wensen overlaat.

2.34: - En foie gras? – Кого?

Prima. Ook leuk: de dialoog op 3.02-3.15. Het antwoord van het meisje is – en let u ook op de blik van Pavel - van een zalige eenvoud: Не знаю, честное слово. En dat ze graag Hollandse kaas zou willen proeven, maakt haar natuurlijk extra sympathiek.

De dame vanaf 4.22, daar zit te veel in om hier op te sommen. Huiswerk voor de iets gevorderden: herken in het Russisch de uitdrukking: De mens is de mens een wolf! En met ‘karakety’ zal ze wel raketten bedoelen. (Lang geleden, trouwens, dat ik дружба народов voorbij hoorde komen. Pavel schrikt er zelfs een beetje van.)  Хватит, сынок …

8.27 – Hier eet Pavel van een vaderlands appeltje (наше яблочко). Even later krijgt hij uitgelegd dat hij dat niet moet doen, want die appel is nog aan het rijpen (зреет). “Вот так-же и сыр тоже - Hetzelfde heb je dus ook met kaas.”

Рот Фронт , самый-самый!

Рот Фронт , самый-самый!

10.00 - Репа с’час чё те ушла ... Probeert u die zin vooral eens uit op uw Russische vrienden.

Bij het kraampje, vanaf 11.30, krijgen we nog eens bevestigd dat Russische plaatsnamen prachtige bijvoeglijke naamwoorden opleveren. Volgogradskije, Krasnodarskije … En dat wordt weer gevolgd, op 12.14, het houdt niet op, door de fraaie uitdrukking умирать, так от своих. Wie dat in vier woorden vertaald krijgt, hoeft dit jaar geen examen te doen.

En tot slot nog eentje voor uw Russische vrienden: Рот Фронт , самый-самый! (12.50).

Daarna wordt er nog volop gediscussieerd over Barbie, Winnie de Poeh en Russische meisjesnamen, maar het lijkt me genoeg voor vandaag. Машенькие всякие, Дашенькие…

Ik sluit deze les af, beste leerlingen, in volle tevredenheid over het feit dat ik ooit Russisch ben gaan studeren.

Эх, друзья, tijd om weer eens naar het oosten te gaan.  

De dood van een Parmezaan – loflied op de dappere kazen (en Hollandse bloemen) die aan de Russische grens hun dood tegemoet gaan.

vernietiging voedsel Russische grens sancties

Daar nadert een eenheid dappere kazen de Russische grens … Kijk uit, de ovens branden! De schimmelkaas gaat voorop, om de speurhonden te misleiden. Maar het gevecht is onvermijdelijk. En wat is dat daar, rechts? Daar staat een eenheid Nederlandse bloemen klaar voor de strijd

Их на свадьбе в Бурятии ждали,
Только этих цветов не дождётся никто,
Всех в жестоком бою порубали.

Er werd op hen gewacht op een bruiloft in Boerjatië,
Maar men wachtte op die bloemen tevergeefs,
Zij alle werden in een zwaar gevecht stukgehakt.

De oude Parmezaan met zijn vriendin (Mozarella) weet te ontkomen, maar hij wordt gepakt. Als laatste wens vraagt hij om weggegeven te worden aan de zwervers van het Moskouse Kazanski station, maar daar wil de voedelinspecteur niks van weten. Parmezaan moet de oven in.     

Andrej Orlov

Andrej Orlov

Leuker wordt het vandaag niet - dankzij dichter Andrej Orlov. Hij schreef een bewerking van het lied Там вдали за рекой/Tam vdali za rekoi (Uit de film Hoe het staal gehard werd) en maakt de recente voedselvernietiging aan de Russische grens op superieure wijze belachelijk. Tegen humor is geen wapen opgewassen.   

Hieronder wordt de nieuwe versie gezongen door de Georgische operazanger Zaza Zaalisjvili. De tekst is ingekort, de Nederlandse bloemen en de Maasdammer (“die kreeg er nog wat gaten bij”) zijn – figuurlijk – gesneuveld. Onder de gezongen versie staat de niet-ingekorte tekst. Het originele lied uit de film vindt u onderaan. 

Смерть пармезана

Там вдали за рекой жарко печи горят,
Пограничникам грозным не спится,
Но не зная о том, пармезанский отряд
Продвигался к российской границе.

Шли лосось и сыры, был не слышен их шаг,
Шли не в ногу, без шуток и песен,
Чтоб не выследил враг, применяя собак,
Впереди шла рокфорная плесень.

Они шли, заграничные сняв ярлыки,
Документы подделав, как надо,
Вдруг вдали у реки замелькали штыки,
Это — Сельхознадзора засада.

Дети Альп, Пиреней, Барселон и Лозанн
Строй нарушили пеший и конный,
Но бесстрашный седой пожилой пармезан
Первым встал в боевую колонну.

Оглядевши свою камамберную рать,
Улыбнулся светло и лучисто
И воскликнул: «Не страшно в бою помирать
Итальянскому контрабандисту!»

И в жестокий последний решительный бой
Понеслась санкционная тонна,
Иберийский хамон вдруг воспрял головой,
Хоть и нет головы у хамона.

А враги уже близко, в полшаге от нас,
Вот уже на потеху ютьюба
Слева врезались в палки копчёных колбас
Пограничников острые зубы.

Справа к бою готов полк голландских цветов,
Их на свадьбе в Бурятии ждали,
Только этих цветов не дождётся никто,
Всех в жестоком бою порубали.

В маасдамах наделали новеньких дыр,
Хоть и так они были дырявы,
- Умираю за мир! — прокричал один сыр
В животе пожиральцев халявы.

- Не дождётся продуктов российский народ,
Уничтожить их всех без разбора! -
Возвестил фуагрою измазанный рот
Представителя Сельхознадзора.

Но нахмурил вдруг брови чиновник-пузан,
Доложил ему кто-то несмело:
От расправы ушёл пожилой пармезан
И радистка его, Моцарелла.

Самый зоркий боец на берёзу залез,
Оглядел всё биноклем по кругу,
Чтоб найти пармезана, срубили весь лес.
В общем, взяли — его и подругу.

Пытку тёркой, ножами, без слов перенёс
(от природы сыры — молчаливы),
Лишь в конце на последний ответил вопрос,
Улыбнувшись без страха брезгливо:

- Что спросили? Как я бы хотел умереть?
Не от рук тех, кто мозгом контужен.
Я хочу, чтоб могла бы меня натереть
Старушонка на нищенский ужин!

Передам, что хамон передать вам просил,
Чтобы вы там, в Кремле рассказали:
Он мечтал, чтоб его волонтёр подносил
Всем бомжам на Казанском вокзале!

Возмутился чиновник: — «Ты что! Боже мой!
Мы своих не меняем позиций!»
Он отрезал от сыра кусочек домой
И отдал его в руки убийцам.

- Жаль, что вашим от вас уже некуда бечь… -
Так сказал пармезан перед смертью,
И с улыбкой шагнул в разожжённую печь,
Не просивши пощады, поверьте.

Мы от голода, стужи, тюрьмы и сумы
По традиции не зарекались,
А вдали за рекой поднимались дымы,
На границе продукты сжигались…

Там, вдали за рекой,
Засверкали огни,
В небе ясном заря догорала.
Сотня юных бойцов
Из буденновских войск
На разведку в поля поскакала.

Они ехали долго
В ночной тишине
По широкой украинской степи.
Вдруг вдали у реки
Засверкали штыки:
Это белогвардейские цепи.

И без страха отряд
Поскакал на врага,
Завязалась кровавая битва.
И боец молодой
Вдруг поник головой –
Комсомольское сердце пробито.

Он упал возле ног
Вороного коня
И закрыл свои карие очи.
– Ты, конек вороной,
Передай, дорогой,
Что я честно погиб за рабочих…

Там, вдали за рекой,
Уж погасли огни,
В небе ясном заря разгоралась.
Сотня юных бойцов
В стан буденновских войск
Из разведки назад возвращалась.