Krim

Bewoners van de Krim, welkom in Rusland!

(Onderstaande column van Arkadi Babtsjenko verscheen op 17 maart op de site van Echo Moskvy.)

Nou, hallo, beste bewoners van de Krim! Ik ben blij jullie te zien. En staat u mij toe om jullie in de eerste regels van mijn brief te feliciteren met het feit dat dit het laatste referendum in jullie leven was. Verdere ‘wilsbetuigingen’ komen er niet meer voor jullie. Er valt voortaan niets meer voor jullie te kiezen – niets en nooit meer. Niets en nooit meer. Zelfs de kleuren niet van de stoepranden op jullie eigen binnenplaats. Knoop dat meteen in je oren.

Ten tweede, jullie kunnen afscheid nemen van jullie televisie. Tot ziens, rechtstreekse uitzendingen, talk-shows en discussies. Welkom rotzooi, dooien [трупаки], debielen en onder-de-gordel-grapjes. Alleen Kiseljov, alleen hard-core! Kom maar met die vragen van het volk aan Poetin.

Ten derde, de dienstplicht. Dat is helemaal een apart thema. Gedurende de 23 jaar bezetting zijn jullie natuurlijk al vergeten wat dat is, wanneer jullie kinderen worden gerecruteerd. Nou, geeft niks. Daar komen jullie wel weer achter. Vooral wanneer jullie kinderen in ons – sorry, nu dus jullie – leger beginnen te sterven aan ziektes waar al honderd jaar niemand in de wereld aan overlijdt. Aan longontsteking, bijvoorbeeld. Na het klimaat van de Krim je dienstplicht verrichten ergens op Koenasjir, da’s helemaal top.  

O, en de woorden ‘Kaukasus is de baas’  op kaalgeschoren hoofden, dat ziet er ook prima uit.

Ja, trouwens, schrijf meteen dit adresje op: http://mright.hro.org/

Dat is het Fonds ‘Het recht van de moeder’. Dat al twintig jaar hulp biedt aan families van omgekomen dienstplichtigen.

Het afgelopen jaar heeft het fonds de families van 2465 omgekomen dienstplichtigen geholpen. Bij twintig procent betrof het zelfmoord, twintig procent tot zelfmoord gedreven, vijftien procent ziektes en vijf procent  mishandeling.

Kortom – “huil maar niet, meisje!”

O ja, de compensatie aan invalide soldatenmoeders die hun kostwinner hebben verloren, bedraagt in Rusland 40 dollar. Dat horen jullie goed. En jullie zullen er jaren moeite voor moeten doen om dat te krijgen. Welkom in ons rechtssysteem.

Dat rechtssysteem is een lang verhaal, daarom herinner ik jullie er gewoon maar even aan: aanzetten tot haat, belediging van de gevoelens van gelovigen, het goedpraten van terrorisme, extremistische uitspraken, laster – dat zijn allemaal  misdaden.

Ontkennen van de geschiedenis, burgers de doorgang verhinderen, een  niet-gesanctioneerde bijeenkomst van vijf personen, immoreel gedrag: dat allemaal – en nog heel, heel veel meer! -  zijn administratieve overtredingen.

En met onze kozakken hebben jullie, wordt gezegd,  al kennisgemaakt. Prachtkerels zijn het, niet? Nou, dat is allemaal nog niks. Wacht maar tot jullie onze popen zien. Dat wordt pas echt een feest. Wij hebben hier trouwens net een federaal programma lopen voor het versterken van de geestelijke waarden en voor het smeden van geestelijke klemmen. Onder de leuze “We plempen een kerk neer op elke lege plek”.  Dus, waar jullie dachten dat er een kleuterschool zou komen of een kruising met een viaduct, daar krijgen jullie nu een kerk. Precies zoals nu bij mij – onder mijn raam op een open vlakte bij de Moskouse ringweg is er net eentje in aanbouw, in plaats van een kruising. Hier hebben we elke ochtend files, en een kruising, daar hebben we hier geen donder aan, een kerk, dát hebben we nodig. Nou, geeft niks, ook dat zullen jullie over een tijdje wel begrijpen.

Ja, een apart regeltje op de gas- en lichtrekening voor de kosten  van de kerk - daar kan je vergif op innemen. Het stadsbestuur van Elektrostal, dat deze geestelijke innovatie bedacht heeft, zal jullie dat nog wel leren.

En nu we het toch over rekeningen hebben. Er is hier ook nog een hervorming van de gemeentelijke woondiensten gaande. Al een jaar of tien. En die is net een nieuwe ronde ingegaan. De rekening voor jullie gas, water, licht en onderhoud zal bij jullie binnenkort ook zo’n beetje vijfduizend roebel bedragen.

En alle kortingskaarten [льготы]. Die zijn bij jullie al omgezet in geldbedragen? Nee? Nou zeg … Ik word er gewoon jaloers van. Er staan jullie nog zo veel geweldige ontdekkingen te wachten. Onze Dzjerzjinski-divisie heeft trouwens een jaar of vijf geleden al praktijkles gehad in het vak “uiteenjagen van een menigte ontevreden gepensioneerden”.  Ik denk dat ze hun ervaringen met alle plezier doorgeven aan jullie Berkoet.

Nou, over zulke kleinigheden als het inpikken van de mooiste stukjes grond voor paleizen en zomerhuizen, het herverdelen van bedrijven – meer niet! - het slopen en in brand steken van woonhuizen om handelscentra en te bouwen, enzovoort, enzovoort – daar zal ik het verder niet over hebben. En ook niet over de belastingdienst, de medische inspectiedienst, de brandweer [alle berucht vanwege corruptie/afpersing – EH], het Openbaar Ministerie, de recherche, de lui van de FSB, het stadsbestuur en dergelijke. Jullie inkomsten komen vooral uit het toerisme, toch? Nou, maak je geen zorgen. Bij ons heet het “bedrijven een nachtmerrie bezorgen”. Geeft niks. Jullie leren je wel aanpassen.

Verzet tegen onwettige arrestatie en onwettige aanhouding is verboden.

Adopteren van kinderen door buitenlanders is verboden.

Propaganda voor homoseksualiteit is verboden.

Concerten van Madonna en Okeana Elzy zijn verboden.

Online betalen [Онлайн деньги]? Wordt binnenkort verboden.

O ja. Tenslotte. Alcohol is tegenwoordig bij ons (en nu ook bij jullie) tussen elf uur ’s avonds en acht uur ’s ochtends ook verboden. Drooglegging, weet u. Welcome home, kortom.

Welkom

Welkom thuis!

Welkom thuis!

Odessa belt met Poetin. “Hier Odessa. Ga naar huis, Vladimir Vladimirovitsj.”

Als Odessa niet bestond, zou de stad moeten worden uitgevonden.

Wat een mooie manier om Vladimir Vladimirovitsj Poetin de waarheid te vertellen. Met de humor waar de havenstad bekend om staat. Je belt ‘m gewoon op en zegt, heel vriendelijk: Владимир Владимирович, идите домой. / Vladimir Vladimirovitsj, ga naar huis.

0.55. Zo gedragen zich in Odessa zelfs de buren in een kommoenalka niet. Dus: gooi het water weg, doe het licht uit en ga naar huis.

1.08. Wij zijn in Odessa, net als op de Krim, gewend om alles aan Russen te verhuren. Maar wel in de zomer. En zelfs een klein kamertje in een bijgebouwtje. Maar alleen wel voor heel veel. Hebt u de centjes niet voor. Ga naar huis, Vladimir Vladimirovitsj.

2.14. U spreekt met een beeldhouwer uit Odessa. Het is mijn beroep is om het overbodige weg te tikken (?). Ga naar huis, Vladimir Vladimirovitsj.

2.37. Ik ben seksuoloog. Echt waar. Ik werk in Ziekenhuis no. 50. Vladimir Vladimirovitsj, u bent al boven de zestig. De Krim, de hele Oekraïne, dat trekt u niet (?). Ga naar huis, Vladimir Vladimirovitsj.

2.56. Ze hebben me hier verteld dat u mij persóónlijk wilt beschermen. Waarom stuur je dan soldaten, tankbestuurders. Kom liever zelf, persoonlijk! Luister, ga liever naar huis. Tot ziens.  

3.30. Deze belt uit New York, uit Brighton Beach, uiteraard. Er zitten daar nogal wat Russen en of Volodja (= Vladimir) die niet een beetje wil komen beschermen. “Voobsjtsje, go chome, naverno.”

3.45. Deze jongeman meldt dat er soldaten op de Krim zijn gesignaleerd (“Nee, nee, geen Russische, absoluut niet!”). Hij adviseert Vladimir Vladimirovitsj om naar huis te gaan en om daar eens te kijken of er daar misschien niet ook iets – “wat god verhoede” -  is ingepikt. Er komt een telefoontje tussendoor van Viktor Fjodorovits (Janoekovitsj). “Zeg dat ‘ie even wacht”. “Hoe lang?” “Een jaar of honderd.”   

4.32. Deze muzikant is gaarne bereid om uit te leggen hoe je tijdens het spelen de buren overlast kan besparen.  En hij besluit met het lied Afscheid van een Slavisch meisje.  

Odessa, Odessa, hoe lang geleden al was ik er voor het laatst …