———————
——————-
(Inspiratie: Boudewijn de Groot en, vooral, Lennaert Nijgh.)
MENEER DE PRESIDENT, GOEIEMORGEN
Meneer de president, goeiemorgen,
fijn geslapen in je mooie droompaleis?
Die lijken op het slagveld, niet geborgen,
brengen jou toch als groot man niet van de wijs?
Die kraters van jouw machtige raketten,
de volle schuilkelders in weer zo’n vage stad,
Dat rare volk dat zich steeds maar blijft verzetten,
Doen je vast niet denken aan jouw Leningrad. …
Al die moeders, het is jou om het even,
in Koersk, Smolensk en Wolgograd.
Die willen weten waar hun zonen zijn gebleven,
meneer de president, ach wat.
Vanaf de allereerste dag door jou bedrogen,
gesneuveld in de verre modder en de kou.
Het waren jochies nog met bleke, bange ogen,
meneer de president, ach nou.
En als straks je fijne troepen paraderen,
ter viering van die zege ooit op 9 mei,
Met wat minder generaals om jou te eren,
trekt wat nog rest toch maar weer mooi aan jou voorbij.
Je religieuze vrienden met hun grote dromen,
de redding van het christendom zijn zij.
Brand een kaarsje met hen voor hun derde Rome
en denk daar half Europa dan nog bij.
Waarschuw telkens weer voor het weke Westen,
waar decadentie het steeds wint van pure kracht.
Wat goed is voor het land weet jij het beste,
Vrije verkiezingen is iets waar jij om lacht.
Met rijke makkers en je tientallen miljarden,
met gas en olie voor nog minstens duizend jaar,
en je jachten, je paleizen en je garde.
En denk vooral niet aan die laatste tsaar.
Hij beschermt ons tegen nog veel meer ellende,
voert ons terug naar onze grenzen van weleer.
Hij hoedt ons voor die bruine NAVO-bende;
onze president - zo’n peer!
————-
Hier het - niet te overtreffen - origineel: