----------------
Het regende nogal in Kazan en ik ging schuilen in de Qol Sharif moskee. Ik moest eerst door een veiligheidspoortje, dat meteen aansloeg. Een aardige meneer controleerde mijn rugzak: die hield hij op zijn hand om te kijken of die niet te zwaar was (of te licht - ik weet niet welke richtlijnen zo’n moskee hanteert). Er mocht binnen gefotografeerd worden, wat maar goed was ook, want opeens kwam deze beeldschone bruid binnen. Ik weet niet met wie ze aan het bellen was. In elk geval niet met de bruidegom, want die stond naast haar - wat ik in zijn geval ook zou hebben gedaan.
Hieronder ziet u hem, samen met zijn geliefde, achter een maquette van de Qol Sharif moskee. Ze werden aangestuurd door een fotograaf en lieten zich gewillig leiden. Schuin achter hen zat een geestelijke in een glazen hokje ondertussen koranteksten - neem ik aan - voor te lezen, die zacht versterkt door de ruimte klonken. Die enorme Qol Sharif moskee is trouwens zo gezichtsbepalend dat je je nauwelijks kan voorstellen dat hij er ooit níet heeft gestaan, terwijl zij pas in 2005 haar deuren opende.
Het Kremlin van Kazan met de Qol Sharif moskee.
----------------
Na de moskee - het regende nog steeds - was het Kunstmuseum van het Kremlin aan de beurt. Ik liep de eerste zaal binnen en de dame van dienst (niet te verwarren met onze suppoosten) begroette me vriendelijk en schreef meteen iets in een schriftje. “Noteert u dat er weer een bezoeker is?”, vroeg ik. “Ja, dan weten we hoeveel mensen er zijn geweest.” “Is het dan niet makkelijker om gewoon de verkochte kaartjes te tellen?”, vroeg ik weer. “Zo controleren we elkaar”, legde ze uit. Ik was even stil en vroeg of ze een grapje maakte. Ja, ze maakte een grapje.
Er was ook een tentoonstelling van porselein uit de Hermitage van Sint-Petersburg. Hier zei de dame van dienst dat ik mijn naam achterop mijn kaartje kon schrijven. Dat moest je dan in een doos stoppen en aan het eind van de dag was er een loterij. De winnaar kreeg een kop met schotel (niet uit de tentoonstelling). Je moest dan wel zelf bij de trekking aanwezig zijn. Daar had ik geen zin in, maar om haar een plezier te doen, deed ik mijn kaartje toch in de doos. Die was nog helemaal leeg! Terwijl het museum al zeker een uur open was. Ik heb dus waarschijnlijk gewonnen.
-------------
Op de rommelmarkt in het Tintsjoerina park:
-------------------------
Een paar dagen eerder in Nizjni Novgorod was ik tegen een repetitie aangelopen voor de militaire parade van 9 mei. En hier in Kazan was het weer raak. Het was niet helemaal hetzelfde, maar wel weer met ontzettend veel trommels en uniformen. Het bleek te gaan om de openingsceremonie van de jaarlijkse Bijeenkomst van de Unie van Erfgenamen van de Overwinning, een op de jeugd gerichte organisatie met een sterk militaristische inslag. Een soort jamboree dus, maar dan tien keer zo erg.
De Afdeling Krim was ook gekomen.
En hij keek van een afstandje toe.
----------------
Eind van de week reis ik door naar Samara. Ik wed daar ook weer veel uniformen voorbij gaan komen.