Hoe wrang en bitter kan een boodschap aan het nageslacht zijn …

Dit metalen plaatje staat afgebeeld op de site van het dramatheater van de stad Nizjny Tagil in de provincie Sverdlovsk. Het werd in maart 2005 gevonden toen het gebouw een opknapbeurt kreeg. Het is een boodschap uit 1954 aan de toekomstige generaties.

Boodschappen aan het nageslacht werden in de USSR doorgaans met enig plechtig vertoon in muren gemetseld door brigades, arbeiders met onderscheidingen of frisse jongens en meisjes van de Komsomol. De toon van dergelijke boodschappen laat zich raden. Hier hebben we iets heel anders bij de hand. Op het metaal staat geschreven:

“Dit opschrift is in de muur gemetseld op 15 maart 1954, niet onder het gedaver van orkesten of het gedruis van de menigte. Maar het zal het nageslacht vertellen dat dit theater niet is gebouwd door de inspanningen van Komsomolbrigades, zoals de kronieken zullen beweren, maar dat het opgericht is op het bloed en de beenderen van gevangenen – slaven van de 20ste eeuw. Een groet aan de aankomende generatie! En moge jullie leven en uw tijdperk geen slavernij kennen en geen vernedering van mens door mens.

Een groet van de gevangenen I.L.Kozjin, R.G. Sjaripov, Joe.N.Nigmatulin.
15/III 1954.

Deze brief, schrijft het theater op zijn site, lag een halve eeuw in een nis op de tweede verdieping van het toeschouwersgedeelte. En verder staat op de site: “De inwoners van Tagil wisten dat voor de zwaarste werkzaamheden, waar geen bijzondere kwalificaties voor nodig waren, gratis arbeid werd gebruikt van gevangenen uit het Tagillag [lag = staat voor lager/kamp]. Oude inwoners vertellen dat vroeg in de ochtend wagens bij de bouwplaats arriveerden met het onvrije werkvolk, en dat met de schemering diezelfde wagens vertrokken voor de terugweg – naar de kampen van het dorp Kirpitsjny en andere buitenwijken van Tagil. Er waren durfals die brood en aardappelen over de omheining van de bouwplaats gooiden.”

Volgens de site zouden onder een van de pilaren ook nog flessen met brieven van gevangenen liggen.

Waar het metalen plaatje van de drie gevangenen precies wordt bewaard, weet ik niet. Het staat afgebeeld op de site van het theater, ik neem aan dat het in goede handen is.