(Eerste publicatie: 14-11-2009)
Naar aanleiding van de wedstrijd Rusland-Slovenië, vandaag in Moskou, plaatst de krant Sport Ekspress een hartekreet van zo maar een supporter uit de provincie, gericht aan de spelers van het Russisch elftal. Hier een iets ingekorte versie.
Hallo jongens,
Waarom “jongens” – vragen jullie? Nou gewoon, omdat ik pas 29 ben, ongeveer net zo oud als velen van jullie.
Ik woon in het Verre Oosten [van Rusland], dat is zo’n zes- zevenduizend kilometer van de Moskouse Ringweg, best ver dus, maar dat is ook Rusland.
In mijn stad is er geen voetbal meer: de plaatselijke club speelde in de tweede divisie, maar er was geen geld en dus was het: opheffen en vergeten.
Ik ben nooit in een groot stadion geweest, die zijn hier gewoon niet. Maar ik houd erg van voetbal.
Ik kreeg de smaak van voetbal te pakken in het verre 1994, toen ik voor het eerst via de tv een wereldkampioenschap zag, in Amerika. Ik werd toen, als veertienjarige knul, voor het eerst betoverd door het grootse schouwspel genaamd voetbal.
En sindsdien is er niets veranderd. Weer zal ik de voorstelling op het veld volgen van een grote afstand – en zal ik hopen. En miljoenen zoals ik, die nooit bij een grote wedstrijd zijn geweest, nooit op een volle tribune, zullen kijken en hopen.
Ik ben een simpele Russische knul. Een reis naar het WK kan ik me natuurlijk voorlopig niet veroorloven, ook niet gewoon een reis naar de wedstrijd in Moskou. Ik zal dus weer kijken en dromen, zoals velen zullen dromen. Dromen van een overwinning van ons nationale elftal. Knullen, dromen moeten uitkomen, dus maak onze droom waar!
En nog iets. Ik heb een knul van zeven, hij gaat voor het tweede jaar naar de voetbalschool. En al twee jaar groeit het aantal jongens dat wil voetballen. Na het EK zit het voetbal in de lift en duizenden, misschien miljoenen knullen in heel het land voetballen en dromen ervan om net zo beroemd te worden als jullie. En miljoenen onschuldige kinderogen zullen als betoverd naar jullie kijken, ze verwachten van jullie een overwinning en mooi voetbal.
Denk aan hen, bedenk dat jullie voor hun ontwikkeling en hun spelniveau op het wereldkampioenschap moeten zijn.
Denk aan de supporters, aan mensen zoals ik, de miljoenen knullen die, hoe ze jullie ook vervloeken of prijzen, zaterdag alles zullen vergeten en voor jullie zullen zingen en schreeuwen. En schenk ons de overwinning, knullen, dat verwachten we.
Aleksej Sjejkin.
Aleksej stuurde zijn brief aan journalist Igor Rabiner, die beloofde dat hij hem zou bezorgen bij de staf van de Russische ploeg. Of dat gebeurd is, weet ik niet. Rabiner, een nogal ijdel type, schreef ook in zijn weblog over de brief, en plaatste daar meteen maar een grote foto van zichzelf bij, waarop hij staat te glimmen naast Andrej Arsjavin:
En wat houdt Igor daar in zijn hand? Een boek dat hij schreef over onze club Zenit… Geen enkel verband dus tussen die foto en de brief, maar het is wel leuke reclame voor het boek. Die Rabiner is ook nog eens Spartak-supporter en stond er bij ons thuis dus toch al niet zo best op.