(Eerste publicatie: 11-11-2009)
Alweer een stukje over de Moskouse metro, terwijl ik helemaal niet zo van die metro houd. Ja, de oude stations zijn alle indrukwekkend, maar ik vind het er te druk, te slonzig, te lawaaiig. Er hangt een vage spanning in de lucht. Vaak heb ik onder de grond in Moskou het gevoel dat er elk moment iets heel vervelends kan gebeuren.
[Helaas, de linkjes in de alinea's hieronder doen het niet meer. Die prachtige site van de metro is om zeep geholpen. Die Was kennelijk te luchtig, te vrolijk. Wel vond ik nog bovenstaande afbeelding, die een indruk geeft, maar de rest: verdwenen! Jammer.]
Nee, dan de website van de Moskouse metro! Wat een contrast! Die is luchtig, op het vrolijke af. Dat ben ik helemaal niet gewend van grote Russische organisaties. Neem maar eens een kijkje: hier. Bovenin komt een metrotreintje aangereden, hups, daar gaan de deurtjes open. Rechtsboven bewegen de roltrappen, er staan mensjes voor de kassa. Klik door en de kleur van de treintjes verandert, of je staat opeens buiten voor een station. En klik je op vacatures… afijn, ik ben er uren zoet mee.
Temperatuur in de stations, een vrij zinloze, maar onweerstaanbare link (het warmst is het nu in station VDNCh: 24,3 graden!). En hier, een interactieve metrokaart. Klik twee stations aan en je krijgt de reistijd te zien. De langste rit die ik zo snel kon vinden: van Mitino naar Boeninskaja Alleja: 1 uur 24 minuten. En leuke prijsvraagjes dat ze hebben! Hier, raad uit welke film de metro-foto’s komen. (Ik herken alleen John Travolta in Saturday Night Fever in de metro van New York).
Maar waarom eigenlijk nu alweer een stukje over de Moskouse metro? Omdat de winnaars bekend zijn van de ontwerpwedstrijd voor een logo tere ere van het 75-jarig bestaan. Ik schreef er hier al over. Ik zat er naast, ik verwachtte dat het winnende logo zou teruggrijpen op de geschiedenis. Maar nee, ook hier overheerst weer het luchtige, vrolijke. De jury kon niet kiezen en heeft uit de kleine vierhonderd inzendingen vijf winnaars aangewezen. Twee daarvan – toch wel het bewijs dat ik niet van de straat ben - werden ook door mij al genoemd. Hier de vijf winnaars:
