Igor Rasterjajev - afgelopen jaar de ontdekking van het Russische internet – schrijft een klassieker over de oorlog

in ,

(Eerste publicatie: 8-1-2011)

Mag ik u voorstellen: Igor Rasterjajev, een acteur uit Sint-Petersburg, die in 2010 tot zijn eigen verbazing op internet een doorbraak beleefde als zanger. Het begon allemaal aan het begin van het jaar, toen een vriend een simpele telefoonopname van het door Igor geschreven en gezongen lied Kombajnjori (Combinebestuurders) op Youtube zette:

Het duurde even, maar aan het eind van de zomer verspreidde Kombajnjori zich opeens razendsnel over het net. Er kwamen meer liedjes, deels eigen materiaal, deels geschreven door een oom van Igor. Er kwamen optredens en een eerste CD is in de maak. Igor vindt het allemaal best, doet niet echt moeite voor een nieuwe carrière, hij blijft gewoon acteur in zijn geboortestad Sint-Petersburg.

Dit nummer over Sint-Petersburg is geschreven door Igors oom Vasili Mochov:

 

En dan nog Russkaja doroga (De Russisch weg), het sterkste wat ik tot nu toe van Igor heb gehoord. Je bent van 1980 en tientallen jaren na de Tweede Wereldoorlog schrijf je een lied over die oorlog dat – of ik moet me heel erg vergissen – een klassieker gaat worden… Onder het filmpje staat een ongepolijste vertaling. (De Russische teksten van alle andere liedjes zijn te vinden op de site van Igor.)


 

 

De Russische weg

Over de huilende aarde, zonder onze laarzen te voelen
Trekt ons zwaar verzwakte onderdeel weg van de vijand
Al lopend eten we zuringbladeren,
We overnachten in een geul onder een bessenstruik

Uitrusten mag niet, op een draf, een draf, een draf.
En onze zogenaamde vrienden zitten lekker overzee
En kijken aandachtig toe hoe we klappen krijgen
En alleen de lange wegen staan volledig achter ons

Veeg je tranen weg, rust een beetje uit, ik ben de Russische weg
Trek je terug, ik zal je dekking geven met modder en water

Maar tot aan hun nek in de modder, tot aan hun ogen in het water
Hebben de vijanden ons na een tijdje opnieuw ingehaald
En de klappen zijn nog harder, nog even en de zaak is beslist
Maar de strenge vorst snelt ons te hulp

Wacht even, veeg je hete tranen weg, ik ben de Russische vorst
Ik laat ze bevriezen, sneeuw ze onder met treurnis, lok ze met het beeld van Moskou

De natuur in de oorlog is als onze eigen moeder
Maar er is een tijd van schuilhouden en een tijd van aanvallen
En al snel verschenen we in de stadjes van de vijand
En we vernietigden alles rondom, sloegen het kort en klein

We scheurden aan stukken, sloegen bont en blauw
En terwijl we ze afmaakten, maakten we de kreunende vijanden duidelijk:
Je moet onze raadselachtige tactiek goed onthouden:
Wanneer wij ons terugtrekken, trekken we eigenlijk op.

Samen met de kou en de bossen, en in de verte Susanin
Is de Russische weg ons gewoon van God gegeven
De Russische Weg, de Russische weg, de Russisch Weg

 

(Volgens de legende leidde Ivan Susanin vroeg in de 17de eeuw Poolse soldaten het bos in, waar ze verdwaalden en omkwamen)