(Eerste publicatie: 23-5-2011)

We keren terug naar Voltsjansk, het stadje in de provincie Sverdlovsk met de mooiste tramlijn van Rusland. (Deel 1 over het trammetje vindt u hier). In onderstaand filmpje rijden we weer een stukje mee. “Pojechali!”, zegt bestuurder Lena aan het begin van haar dienst. Het is hetzelfde woord waarmee Joeri Gagarin ooit aan zijn ruimtevlucht begon.

Om te werken op de tram van Voltsjansk, vertelt de verslaggeefster, moet je iets hebben van een natuurliefhebber, padvinder en medewerker van het Ministerie van Rampenbestrijding. Nooit geweten dat je een ontspoorde tram met een paar takken weer op de rails kunt krijgen. Dat gebeurt vanaf 1.40. Als er even later weer een ontsporing wordt gemeld, ontsnapt de monteur een mooie vloek, een combinatie van de Russische woorden voor Japans en moeder – een eufemisme voor een andere vloek die ik hier onvermeld laat. (Vanaf 3.18 kunt u het filmpje ongezien laten, dan volgen er alleen nog wat amateurbeelden).

En hieronder vertelt Aleksandr Smetannikov, directeur van Avtoelektrotransport, over zijn inspanningen om de tram van Voltsjansk op de rails te houden. Die strijd voert hij al jaren, met wisselend succes. Een gelukje was de sluiting van het lijntje van het nabijgelegen Karpinsk. “Toen hebben we als partizanen het depot daar leeggehaald." De onderdelen konden ze in Volstjansk goed gebruiken. De stad is arm, de provincie geeft net genoeg geld om te overleven. Geld om de remise op te knappen is er niet, de sporen van de laatste brand (“Kortsluiting, en we hadden de pech dat de tram net in de remise stond.”) zijn dan ook nog goed zichtbaar.

Het takenpakket van directeur Smetannikov is de afgelopen jaren uitgebreid. Behalve voor de tram, is hij ook verantwoordelijk voor het sneeuwruimen en het vuilnisafvoer in de stad. En onlangs is daar nog de zorg voor het lokale badhuis bijgekomen. Raadselachtig zijn voor mij de beelden op 08.04. Wat doen die vissen daar in die badkuip?