(Eerste publicatie: 8-10-2013)
Mijn dag is weer goed: Viktor Stolyarov heeft een nieuw lied de wereld ingestuurd. Zoals gebruikelijk heeft hij een bestaand gedicht genomen en er muziek bij geschreven. De woorden zijn van Michail Siper, die – ik kende hem niet – een uitgebreid repertoire op zijn naam blijkt te hebben staan. Sinds 1991 woont hij in Israël.
Onder het filmpje staat de tekst met een eenvoudige vertaling. (Opmerkingen zijn welkom, kаk всегда.) Helemaal onderaan staat mijn favoriete lied van Viktor Stolyarov. De tekst daarvan vindt u hier, nog zonder vertaling. Die vertaling komt er een keer, daar moet ik eens echt voor gaan zitten.
Meer muziek van Viktor Stolyarov? Zoek in dit blog op zijn naam zijn via het zoekvenstertje rechtsboven. (Ik heb de naam in mijn stukjes op verschillende manieren geschreven - 'Stoljarov' levert ook zoekresultaten op.)
De beelden komen uit de film Биндюжник и король (De kruier en de koning).
Романс кучера Филициана Аполинарьевича
Romance van koetsier Filitsian Apolinarevitsj.
Какое утро, просто гран шартрез!
Кузнечики без умолку стрекочут...
И я, мадамы, вмиг бы вас увез
Всех по домам, но лошади не хочут.
Wat een ochtend, gewoonweg Grande Chartreuse (?)
De sprinkhanen tjirpen zonder ophouden
En ik, dames, zou u zó hebben meegenomen
ieder naar haar huis, maar de paarden willu nie.
Какое утро нынче на дворе,
Какое небо, ну почти, как в Сочи!
И я, мадамы, мчался бы скорей,
Во весь опор, но лошади не хочут.
Wat een ochtend, vandaag voor de deur
Wat een hemel, bijna net als in Sotsji!
En ik, dames, zou er in volle galop
vandoor gaan, maar de paarden willu nie.
Таких кобыл не сыщешь ни фига,
И днем за ними я ходил и ночью,
И на бегах давным-давно бы я
Взял первый приз, но лошади не хочут.
Zulke merries vindt je mooi nergens,
en ik zorgde voor ze dag en nacht,
en op de renbaan had ik allang de eerste
prijs gewonnen, maar de paarden willu nie.
С питаньем (ох!) вопрос опять тяжел,
Овес же нынче дорожает очень.
Я б лошадей на уголь перевел,
На антрацит, но лошади не хочут.
Het voedsel (ach!) is weer een groot probleem,
de haver wordt tegenwoordig steeds maar duurder.
Ik had de paarden op kolen overgezet,
op antraciet, maar de paarden willu nie.
Я жил их жизнью и в конюшне спал -
Завистники пусть что хотят лопочут!
Два года я их к водке пручал,
Но я все пью, а лошади не хочут.
Ik leefde hun leven en sliep in de stal -
laat ze maar kletsen, allemaal afgunst!
Twee jaar heb ik ze wodka willen leren drinken
en ik blijf maar drinken, maar de paarden willu nie.
И пусть недолог лошадиный век,
Порою человечий век короче.
Для лошадей друг лучший - человек!
Вы поняли? А лошади не хочут.
En een paardenleven mag dan kort zijn,
een mensenleven is soms korter.
De beste vriend van de paarden is de mens!
Ú hebt dat begrepen?
Maar de paarden willu dat nie.
Viktor Stolyarov - Koridor: