(Eerste publicatie: 17-7-2012)

Een meesterwerkje is het niet, onderstaand filmpje, maar intrigerend is het wel, al zeg ik het zelf.

Tijdens mijn bezoek in mei aan Sint-Petersburg liep ik op de Soevorovski prospekt, vlak bij de Nevski prospekt, en wat hoorde ik daar? Dat prachtige Russische volkslied. Waar kwam dat nou opeens vandaan? Uit de betaalautomaat die daar stond.

Ik had even geen tijd om er langer bij stil te staan, maar een maandje later, bij mijn volgende bezoek aan de stad, trok ik nogmaals naar de Soevorovski prospekt, speciaal voor die muzikale betaalautomaat.

Hij stond er nog, al kwam er nu iets heel anders uit: Gaudeamus igitur. Ook aardig, maar een stuk minder dan dat volkslied. Toen weerklonk het Patriottisch lied van Glinka, het volkslied van Rusland uit de jaren negentig, en ik vermoedde dat ik gewoon nog even geduld moest hebben. En ja hoor, na een mars die ik niet kende was het daar weer: het Russische volkslied.

Ik kan niet zeggen dat de voetgangers op de Soevorovski prospekt erg onder de indruk waren. Niemand stond stil – over meezingen heb ik het al helemaal niet – zodat die betaalautomaat er wat verloren bij stond met z’n volkslied. De langsrijdende trolleybussen en de rokende dames van de winkel ernaast kwamen het decorum ook niet ten goede. De klanken vlogen leeg en nutteloos de zomeravond in.

Toen stond er toch opeens een jongedame stil. Ook al niet voor dat volkslied, bleek al snel, ze kwam betalen. Wat betaalt u zoal hier? vroeg ik. En hoort u het volkslied? Ze betaalde haar telefoonrekening en ja, nu u het zegt, het volkslied. Ze tikte met haar vinger op het scherm en negeerde me verder volkomen.

Ik zag nog dat je bij deze automaat 4,99 procent provisie betaalde. Is dat meer of minder dan elders? Ik denk meer, want je krijgt dat volkslied erbij.